به گزارش خبرنگار اجتماعی پایگاه اطلاع رسانی اخبار فارسی به نقل از خبرگزاری تسنیم، گرمایش جهانی و کاهش بارش‌ها به دلیل تغییرات آب و هوایی، منجر به فشار بیشتر به منابع آبی موجود و نهایتاً کاهش منابع آبی سطحی و زیرزمین در بیشتر کشورهای جهان شده است. این روند هر روز کشورهای بیشتری را درگیر می‌کند و پیش‌بینی می‌شود که تا سال ۲۰۵۰، تقریباً در همه کشورهای جهان مشکل تأمین آب برای بخش‌های مختلف کشاورزی، صنعت، بهداشتی و… وجود داشته باشد.

اطلاعات جدید از اطلس ریسک آب (WRI) نشان می‌دهد که ۲۵ کشور که یک چهارم جمعیت جهان را در خود جای داده‌اند، هر ساله با تنش آبی بسیار بالا مواجه هستند و تقریباً تمام منابع آب موجود خود را به طور منظم مصرف می‌کنند. همچنین حداقل ۵۰ درصد از جمعیت جهان(حدود ۴ میلیارد نفر)  حداقل یک ماه در سال در شرایط تنش آبی شدید زندگی می‌کنند.

داده‌ها نشان می‌دهد که ۲۵ کشور در حال حاضر سالانه با تنش آبی بسیار شدید مواجه هستند، به این معنا که بیش از ۸۰ درصد از منابع آبی تجدیدپذیر خود را برای نیازهای کشاورزی، دامداری، صنعتی و خانگی مصرف می‌کنند. حتی یک خشکسالی کوتاه مدت می‌تواند این کشورها را در معرض خطر قرار دهد و گاهی اوقات دولت‌ها مجبور می‌شوند که منابع آب را قطع کنند. این وضعیت را پیش‌تر در مکان‌هایی مانند انگلستان، هند، ایران، مکزیک و آفریقای جنوبی شاهد بوده‌ایم.

بحرین، قبرس، کویت، لبنان، عمان و قطر پنج کشور با بالاترین تنش آبی هستند که تنش آبی در این کشورها عمدتاً به دلیل کمبود عرضه و تقاضا از سوی مصرف خانگی، کشاورزی و صنعتی است.

محققان هشدار می‌دهند که زندگی در این سطح از تنش آبی به خطر افتادن زندگی، شغل‌ها، امنیت غذایی و انرژی مردم را به دنبال دارد. آب نقش مرکزی در رشد محصولات کشاورزی، پرورش دام، تولید برق، حفظ سلامت انسان، ترویج جوامع عادلانه و تحقق اهداف جهانی در زمینه تغییرات اقلیمی دارد. بدون مدیریت بهتر منابع آبی، رشد جمعیت، توسعه اقتصادی و تغییرات اقلیمی، شرایط تنش آبی را بدتر خواهد کرد.

در سراسر جهان، تقاضا برای آب از منابع موجود بیشتر است و تقاضا از سال ۱۹۶۰ بیش از دو برابر شده است. افزایش تقاضا برای آب اغلب به دلیل رشد جمعیت و صنایعی مانند کشاورزی آبیاری، دامداری، تولید انرژی و تولید محصولات است. در عین حال، کمبود سرمایه‌گذاری در زیرساخت‌های آبی، سیاست‌های استفاده ناپایدار از آب، یا تغییرات اقلیمی می‌تواند منابع آب موجود را تحت تأثیر قرار دهد.

با افزایش این تقاضا تا سال ۲۰۵۰، حتی اگر جهان موفق به محدود کردن افزایش دمای جهانی به ۱.۳ تا ۲.۴ درجه سانتی‌گراد تا سال ۲۱۰۰ شود، انتظار می‌رود یک میلیارد نفر دیگر در شرایط تنش آبی بسیار شدید زندگی کنند.

پیش‌بینی می‌شود که تقاضای جهانی برای آب تا سال ۲۰۵۰ بین ۲۰ تا ۲۵ درصد افزایش یابد. همچنین، تعداد حوضه‌های آبریز با نوسانات سالانه بالا یا منابع آب غیرقابل پیش‌بینی تا ۱۹ درصد افزایش پیدا می‌کند که برای منطقه خاورمیانه و شمال آفریقا، این آمارها به معنای زندگی ۱۰۰ درصد از جمعیت در شرایط تنش آبی بسیار شدید تا سال ۲۰۵۰ است.

انتهای پیام/