رسول مهربانی گزارشگر تکواندو شبکه ورزش مهمان پایگاه اطلاع رسانی اخبار فارسی به نقل از خبرگزاری دانشجوبود و به بررسی عملکرد تیم ملی تکواندو و حواشی به وجود آمده به گفتگو پرداخت؛ که شرح تفضیلی این گفتگو را در ادامه می‌بینید.

به نام خدا، سلام عرض می‌کنم خدمت تمامی مخاطبان عزیز رسانه‌های مختلف پایگاه اطلاع رسانی اخبار فارسی به نقل از خبرگزاری دانشجو (اس.ان.ان). امروز گفتگویی بسیار متفاوت با مصاحبه‌های قبلی خود خواهیم داشت. این بار نه با یک ورزشکار و نه با یک مربی، بلکه با یکی از همکاران صمیمی، بی‌غل‌وغش و بسیار دوست‌داشتنی خودمان، آقای رسول مهربانی که گزارش‌هایشان در المپیک بسیار مورد توجه مردم ایران قرار گرفت. اگرچه انتقادهای فراوانی نیز به ایشان وارد شد، این گفتگو فرصتی است تا درباره نظرات موافق و مخالف صحبت کنیم و ببینیم که نظر خود ایشان درباره این طیف وسیع نقدها و بازخوردها چیست. سلام، خوش آمدید به برنامه پایگاه اطلاع رسانی اخبار فارسی به نقل از خبرگزاری دانشجو. اگر صحبتی دارید، بفرمایید تا گفتگو را آغاز کنیم.

صحبت های ابتدایی رسول مهربانی گزارشگر تکواندو شبکه ورزش: 
 
عرض سلام دارم خدمت شما، آقای جوادی عزیز، که از خوبان و درجه‌یک‌های عرصه رسانه هستید. همچنین سلامی دارم به تمامی بینندگان و مخاطبان شما و تمامی کسانی که پایگاه اطلاع رسانی اخبار فارسی به نقل از خبرگزاری دانشجو را دنبال می‌کنند، و نیز به تمامی همکاران پر تلاش که در این جلسه حضور دارند. در خدمت شما هستم. از تمامی همکاران، به‌ویژه تیم جوان و متخصص که با حوصله تمام به ما کمک می‌کنند، تشکر ویژه‌ای دارم. هر برنامه‌ای که تقدیم حضورتان می‌کنیم، با همکاری این عزیزان است و ما خدمتگزار شما هستیم.

چه شد که صدای شما به این شکل گرفت؟ آیا تنها به دلیل فریاد بود؟

رقابت‌های المپیک و شرایطی که در آن بودیم، تنها به ورزشکاران ویژه نیاز نداشت، بلکه افرادی خاص و آماده هم باید برای این شرایط حضور داشته باشند؛ چه ورزشکاران، چه مدیران و چه گزارشگران. همه باید خود را برای این فضا آماده کنند. با توجه به تجربیاتی که من در طول سال‌ها در حوزه اجرا و گزارشگری به دست آورده‌ام، باید بگویم که بخشی از گرفتگی صدا به دلیل هیجان و غیرت ملی بود و بخش دیگر به دلیل استفاده از آب سرد در آن لحظه حساس بود. البته با توصیه‌های پزشکان و دعاهای مردم، صدا بهبود یافت و خوشبختانه مسئله ختم به خیر شد.

کمیته المپیک پیش‌بینی کرده بود که کاروان المپیک ما، یعنی دو خانم و دو آقا، حداکثر یک مدال کسب خواهند کرد و حتی طلایی هم برای تکواندو پیش‌بینی نشده بود. این موضوع بسیار موجب نگرانی اهالی تکواندو، به‌ویژه افرادی که قصد داشتند برای پاریس بروند، شده بود. آیا شما خودتان تکواندوکار بودید؟

بله، از سال ۱۳۷۴ تکواندو را به صورت حرفه‌ای شروع کردم. علاوه بر تکواندو، در چند رشته دیگر نیز فعالیت کردم، مانند کشتی و شنا. البته مادرم به دلیل نگرانی برای سلامت گوش و چشم من، مانع از ادامه کشتی شد. در شنا نیز به‌صورت حرفه‌ای کار کردم و در سطح قهرمانی نونهالان در ایران مقام آوردم. عاشق ورزش‌های مختلف هستم، اما فعالیت حرفه‌ای من به تکواندو بازمی‌گردد.

شما در صحبت‌هایتان به شرایط خاصی اشاره کردید که هر چند سال یک‌بار مانند خورشیدگرفتگی رخ می‌دهد و این شرایط بر مدل طرح‌ریزی و آماده‌سازی ورزشکاران ما برای المپیک تأثیر می‌گذارد. آیا فکر می‌کردید که در این دوره فقط یک مدال کسب کنیم یا به هر چهار ورزشکار امید داشتید؟

جواب: شرایط این دوره بسیار منحصر به فرد بود. چنین نتایجی معمولاً هر چند سال یک‌بار رخ می‌دهد و به مدل طرح‌ریزی لجستیکی و آماده‌سازی ورزشکاران برای المپیک بستگی دارد. برای مثال، هادی باید از ده، هزار بگیرد و علیرضا دبیر باید از ۲۰ به ۲۰۰۰ برسد. منظورم این است که فضای کنونی به گونه‌ای است که این افراد باید عملکرد استثنایی داشته باشند. همچنین، سایر روسای فدراسیون‌ها نیز باید عملکرد مشابهی داشته باشند. به طور کلی، ورزش تنها به جنبه‌های ورزشی محدود نمی‌شود؛ بلکه ابعاد سیاسی، اجتماعی، فرهنگی و حتی خانوادگی نیز در آن دخیل هستند. بنابراین، باید مسائل را به صورت شفاف و در محیط خصوصی مورد بررسی قرار داد.

شما اشاره کردید که کاروان ورزشی ایران در این دوره یکی از بهترین نتایج را کسب کرده است. آیا این نتایج مطابق انتظارات شما بود؟

 کاروان ورزشی ما یکی از بهترین نتایج را به دست آورد. در گذشته، بیشتر به سه رشته وزنه‌برداری، تکواندو و کشتی امید داشتیم و این رشته‌ها بیشترین مدال‌ها را کسب می‌کردند. در این دوره، کشتی با ۸ طلا، چندین فینالیست و در مجموع ۱۳ مدال، عملکرد بسیار خوبی داشت. تکواندو نیز یک نتیجه تاریخی به دست آورد و بهترین عملکرد خود را به نمایش گذاشت. در کل، در تکواندو یک طلا، یک نقره و یک برنز از مردان و یک نقره و یک برنز از زنان کسب کردیم. اگر شرایط کمی بهتر بود، خانم نعمت‌زاده نیز می‌توانست فینالیست شود.

 گزارش شما از اولین مدال بانوان با استقبال زیادی روبرو شد. این گزارش چه تاثیری در شبکه‌های اجتماعی داشت و شما چه واکنش‌هایی دریافت کردید؟

 گزارش‌هایی که ارائه شد، با استقبال بسیار خوبی مواجه شدند و تاثیر زیادی در شبکه‌های اجتماعی داشتند. هرچند برخی انتقادات نسبت به تند و تیز بودن گزارش‌ها مطرح شد، اما من فکر می‌کنم مردم به این نوع گزارش‌ها علاقه‌مند هستند و این موضوع تأثیر قابل توجهی در شبکه‌های اجتماعی داشت.

پیش‌بینی شما درباره عملکرد تکواندوی ایران در المپیک پاریس چیست؟

 پیش‌بینی ما این بود که ممکن است فقط یک مدال کسب کنیم. برای هر چهار ورزشکار امید داشتیم، اما شرایط این دوره به‌گونه‌ای است که هر چند سال یکبار اتفاقات ویژه‌ای مانند خورشید گرفتگی رخ می‌دهد. این مسائل به مدل طرح‌ریزی و آماده‌سازی ورزشکاران برای المپیک مرتبط است. مثلاً هادی باید از ۱۰، هزار بگیرد و علیرضا دبیر باید از ۲۰، دو هزار فدراسیون را مدیریت کند. این فضای کنونی نشان می‌دهد که باید نتیجه مطلوبی را از رقبا کسب کنیم. فدراسیون‌های ورزشی باید بیشتر از قبل داده‌های دقیق و شفاف ارائه دهند و باید ابعاد مختلف ورزش از جمله سیاسی، اجتماعی، فرهنگی و خانوادگی را در نظر بگیرند. برای مثال، در این دوره ما با سه رشته ورزشی امید داشتیم: وزنه‌برداری، تکواندو و کشتی. بهترین نتیجه تاریخ تکواندو تا پیش از این، مدال‌های هادی ساعی در المپیک آتن ۲۰۰۴ بود. در حال حاضر، با سه مدال شامل یک طلا، یک نقره و یک برنز، بهترین نتیجه تاریخ تکواندو در المپیک رقم خورده است.

از بحث فنی تکواندو فاصله بگیریم و به گزارش‌های شما که با استقبال زیادی روبرو شد، بپردازیم. تاثیر این گزارش‌ها در شبکه‌های اجتماعی چقدر بوده است؟

رسول مهربانی: ابتدا از رسانه ملی بابت حمایت‌هایش در این سال‌ها تشکر می‌کنم که به ما کمک کرد تا نمایش خوبی ارائه دهیم. انتقاداتی که به گزارش‌های من شده است، اغلب از طرف کسانی است که با روند کار آشنا نیستند. این گزارش‌ها در لحظه و به طور بداهه ارائه شده و نشان‌دهنده احساسات آنی من است. انتقادات مبنی بر استفاده از نام ائمه و ایجاد شوخی، به‌طور عمده از کسانی است که به نظر می‌رسد به عمد به دنبال نقد و تخریب هستند. من معتقدم که استفاده از این نام‌ها در موقعیت‌های خاص و به جا، می‌تواند احساسات مخاطبان را بهتر منتقل کند و این بخشی از کار من است که به دل مردم می‌نشیند. اگر انتقاداتی وجود دارد، نشان‌دهنده عدم آشنایی با سبک گزارشگری من است که هدفش ارائه یک گزارش هیجان‌انگیز و منحصر به فرد است.

آیا شما آرشیو کاملی از ۳۰ سال اخیر ورزش ایران دارید؟ به نظر می‌رسد شما به این موضوع علاقه‌مند بوده‌اید. آیا در این زمینه به تقلید از گزارشگران دیگر پرداخته‌اید یا با هویت و سبک خاص خود گزارش می‌کنید؟

من به جمع‌آوری آرشیو و اطلاعات در مورد ورزش ایران بسیار علاقه‌مند بودم و این کار را انجام داده‌ام. از آنجایی که گزارشگری برای من از اهمیت بالایی برخوردار است، همواره تلاش کرده‌ام که با هویت و سبک خاص خود به گزارش‌گری بپردازم. اگرچه به خوبی‌های گزارشگران دیگر توجه کرده‌ام و از تجربیات آنها بهره برده‌ام، اما هدفم تقلید نبوده است. بلکه تمرکز من بر خلاقیت ذهنی و نوآوری بوده است. در گزارشگری، استفاده از المان‌های مذهبی، سیاسی و اجتماعی برای من اهمیت زیادی دارد و اینها در آن لحظه‌هایی که باید حس و حال واقعی را منتقل کنم، بسیار تأثیرگذار است.

برخی منتقدان معتقدند که هیجان شما در گزارش‌ها بیشتر از سطح واقعی مسابقات است. نظر شما درباره این نقد چیست؟ 

جواب رسول مهربانی: هیجان در گزارشگری به عوامل مختلفی بستگی دارد. برای من، هیجان در گزارش‌ها به معنای ارائه یک تجربه واقعی از مسابقات است که ممکن است در برخی مواقع از سطح واقعی مسابقه بالاتر به نظر برسد. هر مسابقه ویژگی‌های خاص خود را دارد و برای ایجاد ارتباط عمیق‌تر با مخاطب، لازم است که شرایط و ابعاد مختلف آن را در نظر بگیریم. هدف من این است که گزارش‌ها به‌طور کامل و دقیق منعکس‌کننده حس و حال واقعی مسابقات باشند. اگر این هیجان توانسته است ارتباط خوبی با مخاطبان برقرار کند، نشان‌دهنده موفقیت من در این حوزه است.

بزرگترین آرزوی شما در حوزه گزارشگری چیست و چگونه می‌خواهید به آن دست یابید؟

جواب رسول مهربانی: بزرگترین آرزویم این است که به یک سطح عالی از گزارشگری دست یابم که به واسطه آن بتوانم به مخاطبانم تجربه‌ای منحصر به فرد و تاثیرگذار ارائه دهم. این آرزو با تلاش مستمر، خلاقیت و بهبود مداوم در کار گزارشگری به تحقق می‌پیوندد. برای رسیدن به این هدف، لازم است که همواره به روز باشم و از تجربیات و آموزه‌های جدید بهره‌برداری کنم.

به نظر شما، بهترین چیزی که به نفع ماست چیست و بزرگ‌ترین آرزوی شما در زندگی چیست؟

رسول مهربانی، گزارشگر شبکه ورزش: به نظر من، بهترین چیزی که به نفع ماست، این است که در طول عمر خود به‌گونه‌ای زندگی کنیم که پس از گذشت زمان، مردم از ما به خیر و نیکی یاد کنند و نام نیک ما باقی بماند. این امر از نظر من از همه چیز مهم‌تر است، چرا که در نهایت، آنچه که باقی می‌ماند، نام و اثر نیک ماست. بزرگ‌ترین آرزوی من این است که تأثیری مثبت بر نسل جوان و جامعه بگذارم و به‌عنوان فردی با شرف و نیکوکار شناخته شوم. این موضوع برای من مهم است و امیدوارم که توانسته باشم اثر خوبی بگذارم.

 بعد از گزارش‌های شما از المپیک پاریس، آیا با کسی در ارتباط بوده‌اید یا بازخوردی دریافت کرده‌اید؟

بعد از گزارش‌های المپیک پاریس، تماس‌هایی از جمله از مجید افلاکی دریافت کردم. واقعاً از تلاش‌های او تشکر می‌کنم که باعث شد فدراسیون تکواندو به چنین سطحی از موفقیت برسد. پیش‌بینی ما برای ۲۰۲۸ بود، اما نتایج ۲۰۲۴ بسیار امیدوارکننده بود. امیدوارم که در سال‌های آینده نیز موفقیت‌های بیشتری کسب کنیم.

وضعیت و آینده تکواندو ایران در المپیک ۲۰۲۸ چگونه خواهد بود؟

اگر مسیر کنونی ادامه یابد و شرایط بهبود یابد، پیش‌بینی می‌کنم که موفقیت‌های بیشتری در المپیک ۲۰۲۸ داشته باشیم. سقف سهمیه‌ها و امکان کسب مدال از طریق رقابت‌های گرند پری و مسابقات قاره‌ای، نشان‌دهنده این است که با تلاش و برنامه‌ریزی صحیح می‌توانیم در آینده نتایج درخشانی به دست آوریم.

پس از بازخوردها و نقدهایی که به گزارش‌های شما وارد شده، چه اقداماتی برای بهبود خود انجام داده‌اید؟

بازخوردها و نقدها برای من بسیار مهم است. من همیشه تلاش می‌کنم که به این نظرات توجه کنم و نقاط قوت و ضعف خود را شناسایی کنم. با وجود نقدهایی که به هیجان و سبک گزارشگری من وارد شده، هدف من این است که با دقت و به‌طور مستمر بر روی بهبود گزارش‌هایم کار کنم. در نهایت، تلاش می‌کنم که بهترین عملکرد را ارائه دهم و به این روند ادامه دهم.

انتهای پیام/