به گزارش پایگاه اطلاع رسانی اخبار فارسی به نقل از خبرگزاری ایسنا به نقل از الجزیره انگلیسی، این دسته از دانشجویان که از خبر استعفای شفیق استقبال کرده‌اند، معتقدند دوره کوتاه تصدی او در این دانشگاه با سرکوب شدید تظاهرات ضد اسرائیلی در خاطره‌ها ماندگار می‌شود.
یکی از این دانشجویان، مریم الوان ۲۲ ساله است که در بهار گذشته تظاهرات ضد جنگ را رهبری می‌کرد. هدف آنها این بود که دانشگاه کلمبیا را وادار کنند تا از هرگونه سرمایه گذاری مرتبط با کارزار نظامی اسرائیل صرف نظر کند.
تاثیر این اعتراضات موجب شد تا به سرعت کمپ های اعتراضی مشابه در سراسر ایالات متحده و دانشگاه‌های اروپایی شکل بگیرد. الوان که در حال حاضر با گروه دانشجویان «برای عدالت در فلسطین» همکاری می‌کند، قصد دارد به مبارزه خود ادامه دهد تا دانشگاه کلمبیا از هرگونه سرمایه‌گذاری با اسرائیل صرفنظر کند.
الوان با اشاره به اینکه تغییرات زمان می‌برد، بین اعتراضات کنونی و اعتراضات دانشجویی در دانشگاه کلبمیا علیه جنگ ویتنام مقایسه انجام می‌دهد. او در این باره می‌گوید: رئیس دانشگاه کلمبیا در سال ۱۹۶۸ نیز با چند ماه تاخیر در ماه آگوست و بعد از اعتراضات شدید استعفا داد. اما تحقق اهداف دانشجویان مدت زمان بیشتری نیاز داشت. همین مساله در مبارزات کنونی ما نیز صدق می‌کند.
این واکنش‌ها تنها محدود به دانشجویان کلمبیا نبود. برای کارل هارت، استاد روانشناسی این دانشگاه، حضور ۱۴ ماهه شفیق در تضاد با اصولی بود که او به دانشجویانش آموزش می‌داد. او در این باره به الجزیره می‌گوید: در طول دوران حرفه‌ای‌ام، همیشه به دانشجویانم آموزش دادم که در برابر بی عدالتی ایستادگی کنند. آنها این خواسته من را انجام دادند، اما متاسفانه مجازات شدند.
هارت می‌گوید مدیران این دانشگاه در ظاهر درگیر مذاکره با معترضان بودند، اما رویکرد اصلی آنها تنبیه همین دانشجویان بود. او عقیده دارد که تصمیم ریاست دانشگاه برای دو بار تماس با اداره پلیس نیویورک (در ۱۸ و ۳۰ آوریل) برای پاکسازی اردوگاه، دانشجویان و اساتید را در معرض خطر غیرضروری قرار داد.
او همچنین به انتقاد از شفیق و دیگر مسئولان کلمبیا پرداخت که ادعاهای غیرصادقانه‌ای درباره یهودستیزی در اعتراضات دانشجویی مطرح کردند. هارت معتقد است هنگامی که شفیق برای شهادت در مقابل کمیته کنگره در ۱۷ آوریل فراخوانده شد، تسلیم قانونگذارانی شده بود که به دنبال سیاسی کردن این موضوع بودند.
انتهای پیام
