به گزارش گروه ورزشی «پایگاه اطلاع رسانی اخبار فارسی به نقل از خبرگزاری دانشجو»، نمایندگان مجلس شورای اسلامی باید به صورت جدی و شبانه روزی، بررسی وزاری پیشنهادی رییس جمهور را انجام دهند. برای ورزش، احمد دنیامالی پیشنهاد شده است. فردی که تا همین چند روز پیش به عنوان نماینده مردم انزلی می شناختیم و هیچ بعید نیست نمایندگان مجلس به همکار خود رای اعتماد دهند. فردی که جدا از عملکرد و فعالیت های سیاسی، پرونده ای ورزشی دارد و توقع همه ورزشدوستان از او بالاست.

اما اهم انتظارات از این مدیر سیاسی چیست؟

۱- تفکیک ورزش و جوانان

روز اولی که قرار بود سازمان ملی جوانان منحل شود، همه گمان می کردند ماموریت های این سازمان بیش از هر حوزه دیگری به ورزش نزدیک است. اما گذشت زمان نشان داد این دو ماموریت تا چه اندازه با هم فاصله ماهیتی دارند. وزیر ورزش از زمان دکتر عباسی (اولین وزیر) تا کنون، تزجیح داد همه برنامه های حوزه جوانان را به معاون جوانان خود بسپارد. معاون را در ساختمان شماره ۲ وزارت ورزش و جوانان قرار می داد و خود در ساختمان اصلی وزارت می نشست و امور ورزش را دنبال می کرد. در حقیقت وزیر ورزش و جوانان ترجیح می داد در اموری ورود کند که تخصص و سررشته ای در آن دارد. همه توقع دارند وزیر ورزش، سرانجام به این خواسته مردم جامه عمل بپوشاند و استقلال را دوباره به سازمان جوانان برگرداند.

۲- ورزش حرفه ای

جمله کیومرث هاشمی در پاریس، جمله ای بسیار تاثربرانگیز برای ورزش بود. وزیر ورزش که هفته اول المپیک در تهران بود، با شروع فعالیت ورزشکاران کشتی و تکواندو به پاریس رفت و وقتی از او سوال شد چرا ما تا کنون مدالی نگرفتیم، گفت: «طبیعی است. از قدیم فقط ۳ رشته تکواندو، وزنه برداری و کشتی بثرای ما مدال گرفته اند». اگر قرار است همان راه گذشته را برویم، چرا وزیر ورزش باید داشته باشیم. ورزش راه خود را پیدا می کند. وزیر روی صندلی شماره یک ورزش می نشیند تا راه به ورزش نشان دهد و برنامه بنویسد. وزیر می آید تا رشته های جدید، اکسیژن برای تنفس پیدا کنند و خود را نشان دهند. بالغ شوند، بدرخشند و مدال بگیرند. وزیر نمی آید که همه بودجه ورزش را به ۳ فدراسیون بدهد که یکی هم هیچ حرکتی ندارد و هیچ افتخاری به دست نمی آورد. بعد از بازی های آسیایی می گوید المپیک و بعد از ناکامی در المپیک می گوید المپیک بعدی.

وزیر هست تا بازخواست کند. فدراسیون های کم کار و بی کار که هیچ برنامه ای ندارند و رویدادها را برای سفر رایگان دوست دارند، باید تغییر کنند. فدراسیون هایی که آسیب بی برنامگی و آشفتگی شان به ورزش می خورد باید بروند. ماموریت اول وزیر، این نیست که به تشییع جنازه و ختم پیشکسوتان یا برای عیادت به ملاقاتشان برود. وزیر باید برای آینده ورزش برنامه بریزد و ضروری است که تمام تمرکز خود را روی تعیین مسیر برای ورزش بگذارد. آن کارها را یک معاون «عیادت و مراسم ختم» هم می تواند انجام دهد.

وزیر جدید باید بداند وظیفه ای بسیار سنگین دارد و باید همه رشته ها را درگیر المپیک بعدی کند. اینکه فقط دو فدراسیون ما بار کل کاروان را به دوش بکشند و همه مدالها برای این دو رشته باشد، نه تنها خوب نیست که بسیار هم بد است. وزیر جدید از روز اول شروع فعالیتش، باید کاری کند که رشته های جدید در المپیک بعدی مدال بگیرند.

۳- شرکت تجهیز و نگهداری اماکن ورزشی

این شرکت اکنون تفکر شب امتحانی دارد و هیچ وقت هم به امتحان نمی رسد. درست مثل ورزشگاه تختی، دقیقا مثل ورزشگاه آزادی.

وزیر جدید باید به گونه ای عمل کند که این شرکت هم در نگهداری درست و دقیق و مطابق برنامه عمل کند و هم در تجهیز. توقع اهالی ورزش این است که شرکت تجهیز به گونه ای عمل نکند که ورزشگاه ها به سمت تخریب و استهلاک تدریجی بروند و بعد، بازسازی را در دستور کار قرار دهد.

۴- نظارت بر فدراسیونها

وزیر ورزش باید اشتباهات گذشته را لاک بگیرد. اینکه یک فدراسیون، مدیرکل یک استان یا مدیرکل وزارت ورزش را یارگیری می کند، از اشتباه مسلم وزیر است. آن وزیر به هیچ عنوان نمی تواند برای خطاهای آن فدراسیون، تذکر صادر کند. مدیرکل ها اجازه نمی دهند منافع این فدراسوین به خطر بیفتد. وزارتی که استقلال ندارد، قطعا آزادی عمل برای هشدار و اخطار به فدراسیونهای زیر مجموعه را هم ندارد.

نکته دیگر اینکه فدراسیونها حق ندارند از امکانات و پول کشور استفاده کنند و زمان نظارت بگویند زیر مجموعه فدراسیونهای جهانی هستند و نباید به مدیریت ورزش ایران پاسخ دهند. وزیر جدید باید این دندان لق را بکند.

۵- توزیع امکانات در جغرافیای ایران

امکانات ورزشی باید در تمام کشور توزیع شود؛ اما با توجه به پتانسیل و استعدادی که در آن منطقه وجود دارد. بعضی شهرها و استانهای کشور به کانون رشته های خاص معروف شده اند. آن مناطق می تواند به پایگاه های استعدادیابی و پرورش ورزشکار تبدیل شود به شرط آنکه امکانات آن مناطق به طور کامل تامین شوند. وزیر ورزش به راحتی می تواند این پایگاه ها را راه اندازی و اداره کند.