به گزارش گروه سیاسی پایگاه اطلاع رسانی اخبار فارسی به نقل از خبرگزاری تسنیم، اگرچه مقامات دو حزب دموکرات و جمهوریخواه آمریکا در آستانه برگزاری انتخابات ریاست جمهوری ماه نوامبر از تحریم جمهوری اسلامی ایران و استمرار سیاست‌های خصمانه و همیشگی واشنگتن در تقابل با تهران خبر می‌دهند، اما یک مسأله برای هریس و ترامپ محرز است: اینکه تیغ تحریم‌های آمریکا علیه ایران به واسطه فرسایشی شدن تحریم‌ها، تطبیق بخشی از بازار ایران با پیش فرض دائمی بودن تحریم‌ها و ابتکار عمل‌های اقتصادی و راهبردی کشورمان در حوزه سیاست خارجی کُند شده است. در چنین شرایطی دستان رئیس جمهور بعدی آمریکا در تقابل اقتصادی با ایران نسبت به گذشته بسته‌تر خواهد بود.

در این میان کلید واژه‌ای وجود دارد که نمی‌توان بدون در نظر گرفتن آن، تحلیل جامعی از استیصال واشنگتن در قبال تهران ارائه کرد. این کلید واژه، “مقاومت فعال” نام دارد. واقعیت امر این است که تکیه بر استراتژی مقاومت فعال از سوی جمهوری اسالمی ایران، نقش بسیار مهمی در تحقق این محدودیت و استیصال ( به ضرر غرب) ایفا کرده و همین موضوع، دموکرات‌ها و جمهوریخواهان را بر آن ساخته تا به جای اصل توافق، تکنیک‌ها و تاکتیک‌های یکدیگر و چگونگی توافق با تهران را به چالش بکشند.

ادبیات به کار رفته از سوی هریس و ترامپ چنین موضوعی را تأیید می‌کند. در اینجا باید به سؤالی مهم و اساسی پاسخ داد: کدام استراتژی و راهبرد کلان (و متعاقباً تاکتیک‌ها و ابزار‌های به کار رفته در بطن آن) منجر به کاهش کارآمدی سلاح تحریم علیه ایران شده است؟

 پس از اینکه دونالد ترامپ در سال ۲۰۱۸ میلادی به صورت یکطرفه از برجام خارج شد، شرکای اروپایی و حتی منطقه‌ای واشنگتن هر یک تلاش کردند به اضلاع استراتژی فشار حداکثری علیه کشورمان تبدیل شوند. انتظار مشترک این بازیگران ضدایرانی، عقب نشینی کشورمان از اصول، استراتژی‌ها و مؤلفه‌های راهبردی سیاست خارجی و منطقه‌ای بود، به گونه‌ای که منظومه‌ای به نام شبکه مقاومت کارایی همیشگی خود را از دست داده و ایران به بازیگری منفعل در نظام بین‌الملل تبدیل شود.

اکنون در سال ۲۰۲۴ میلادی قرار داریم و نه تنها منظومه مقاومت در برابر دشمن تسلیم نشده، بلکه به حیات پویای خود در منطقه و نظام بین‌الملل ادامه می‌دهد. استراتژی مقاومت فعال که از سوی جمهوری اسلامی ایران به مثابه دستورالعملی کلان در مواجهه با کاخ سفید و متحدانش تعریف شد، نقش بسیار مهم و غیرقابل انکاری در این معادله ایفا کرده است. تنظیم تاکتیک‌ها و مؤلفه‌های رفتار منطقه‌ای کشورمان در ذیل استراتژی مقاومت فعال، همه محاسبات را به ضرر آنچه آمریکا و متحدانش پنداشته بودند بر هم زد.

این استراتژی و متعلقات آن باید همچنان در حوزه دیپلماسی و سیاست خارجی کشورمان حفظ شود، زیرا رمز پیروزی و امتیازگیری ما از دشمنان به شمار می‌آید. زمانی که کشوری تحت تأثیر استراتژی‌های سخت و سلبی رقیب نسبت به خود قرار گیرد، قدرت حفظ خطوط قرمز راهبردی خود را از دست خواهد داد و به ساختاری آسیب‌پذیر تبدیل می‌شود. بدون شک در سایه استمرار این نگاه راهبردی و موفق، شاهد دستاورد‌های زیادی در مسیر رفع و خنثی‌سازی تحریم‌های ضد ایرانی خواهیم بود.

انتهای پیام/