به گزارش پایگاه اطلاع رسانی اخبار فارسی به نقل از خبرگزاری ایسنا، ماموریت پر بار ناسا برای شکار سیارک به پایان رسید.
به نقل از اسپیس، مهندسان ناسا روز پنجشنبه هشتم اوت فرمان نهایی را به «کاوشگر نقشه‌بردار فروسرخ میدان وسیع» یا «نئووایز»(NEOWISE) فرستادند و به آن دستور دادند که فرستنده خود را پس از حدود ۱۵ سال کار کردن در مدار پایین زمین خاموش کند.
«نیکولا فاکس»(Nicola Fox) معاون مدیر اداره ماموریت علمی در مقر ناسا گفت: ماموریت نئووایز یک داستان فوق‌العاده موفقیت‌آمیز بود زیرا به ما کمک کرد تا با ردیابی سیارک‌ها و دنباله‌دارهایی که می‌توانند برای زمین خطرناک باشند، جایگاه خود را در جهان بهتر درک کنیم. اگرچه ما از پایان یافتن این ماموریت شجاعانه غمگین هستیم اما برای اکتشافات علمی آینده که با ایجاد پایه‌های ساخت تلسکوپ دفاع سیاره‌ای نسل بعدی امکان‌پذیر خواهند شد، هیجان داریم.
نئووایز در دسامبر ۲۰۰۹ با یک نام متفاوت و ماموریت متفاوت پرتاب شد. این کاوشگر که در ابتدا «کاوشگر بررسی فروسرخ میدان وسیع» یا «وایز»(WISE) نام داشت، کل آسمان را در پرتو فرسرخ طی یک ماموریت هفت‌ماهه بررسی کرد. مقامات ناسا نوشتند: کاوشگر این کار را با حساسیت بسیار بیشتری نسبت به بررسی‌های پیشین انجام داد.
در پاییز ۲۰۱۰، مایع خنک‌کننده کاوشگر وایز تمام شد. در نتیجه، کاوشگر دیگر نمی‌توانست گرمای ناشی از عملیات خود را کاهش دهد. این گرما با مشاهدات دقیق فروسرخ از اعماق کیهان تداخل داشت اما این یک ضربه مرگ‌بار برای وایز نبود. ناسا به کاوشگر یک مأموریت طولانی به نام نئووایز داد تا طی آن به بررسی اجرام موجود در کمربند اصلی سیارک بین مریخ و مشتری بپردازد.
ناسا نئووایز را در فوریه ۲۰۱۱ به خواب زمستانی فرو برد اما دو سال بعد پس از تشخیص این که کاوشگر هنوز قادر به رصد سیارک‌ها و دنباله‌دارهای در حال نزدیک شدن به زمین است و سیگنال فروسرخ قوی را به لطف گرمایش خورشیدی مشاهده می‌کند، آن را دوباره فعال کرد.
نئووایز این کار را طی ۱۱ سال بعد نیز انجام داد و در این فرآیند به اکتشافات زیادی دست یافت. به عنوان مثال، مقامات ناسا گفتند این مأموریت بیش از ۳۰۰۰ جرم نزدیک به زمین را مشاهده کرده است که ۲۱۵ مورد از آنها قبلا برای ستاره‌شناسان ناشناخته بودند. همچنین، نئووایز ۲۵ دنباله‌دار را از جمله «دنباله‌دار نئووایز» کشف کرد که در تابستان ۲۰۲۰ برای تماشاگران آسمان به نمایش درآمدند.
این مأموریت به ایجاد شالوده‌ای برای جانشین خود در زمینه دفاع سیاره‌ای کمک کرد که فضاپیمای شکار سیارک «نئو سروایور»(NEO Surveyor) نام دارد و قرار است در سال ۲۰۲۷ پرتاب شود.
«لوری لشین»(Laurie Leshin) مدیر آزمایشگاه پیش‌رانش جت ناسا در جنوب کالیفرنیا که وایز و نئووایز را مدیریت می‌کرد، گفت: ماموریت نئووایز در تلاش ما برای نقشه‌برداری از آسمان‌ها و درک محیط نزدیک به زمین نقش اساسی داشته است. تعداد زیادی از اکتشافات آن، دانش ما را پیرامون سیارک‌ها و دنباله‌دارها گسترش داده و در عین حال، دفاع سیاره‌ای کشور ما را نیز تقویت کرده است. ما در حال خداحافظی با نئووایز، از گروه آن به خاطر دستاوردهای چشمگیرشان نیز تجلیل می‌کنیم.
افزایش اخیر فعالیت خورشیدی، پایان کار نئووایز را تسریع کرده است. گرمای خورشید جو زمین را گسترش و نیروی کششی فضاپیما را افزایش داده است. مقامات ناسا گفتند: نیروی کاوشگر به زودی برای انجام دادن عملیات علمی سودمند بسیار کم خواهد شد.
نئووایز نمی‌تواند مدار خود را برای مقابله با این فشار رو به پایین تقویت کند. انتظار می‌رود این کاوشگر اواخر امسال در آسمان ما بسوزد.
انتهای پیام
