غلام‌حسین رضوانی نماینده دوره یازدهم مجلس در گفت‌وگو با باشگاه خبرنگاران جوان درباره انتخاب آقای عارف به عنوان معاون اول ریاست جمهوری بیان کرد: با توجه به سایر گزینه‌هایی که مطرح شده معتقدم آقای عارف گزینه بهتری بود. به نظر من سن به تنهایی نمی‌تواند ملاک قضاوت باشد، چه بسا جوانانی باشند که مانند افراد سن گذشته تصمیم بگیرند و چه بسا پیرانی باشند که مانند جوانان تصمیم بگیرند، بنابراین مهم این است فردی که در جایگاه حاضر است توانمندی‌ها و اندیشه‌هایش چگونه باشد و در گزینش و چینش نیرو‌ها چگونه قرار است عمل کند

رضوانی با بیان اینکه باید به عملکرد توجه کنیم و مساله اول را سن تشکیل نمی‌دهد، گفت: من معتقدم اگر افراد غیر اصلاح طلب در کابینه آقای پزشکیان حضور داشته باشند به صورت نمادین خواهد بود.

وی درباره اولویت‌های دولت چهاردهم اظهار کرد: خوشبختانه اولویت‌ها در بیانات مقام معظم رهبری بیان شد و در مطالبات مردم هم همواره مطرح بوده است. بیش از ده سال است که تمرکز بر روی معیشت است. خوشبختانه دولت هم مدعی بود که میتواند مشکلات معیشتی مردم را حل کند. امیدواریم راهی را که شهید رئیسی رفت و به مقدار زیادی توانست تحریم‌ها را خنثی کند ادامه داشته باشد.

فعال سیاسی اصولگرا ادامه داد: برخی ادعا می‌کنند می‌توانند تحریم‌ها را بردارند، اما با توجه به اینکه اختیار تحریم‌ها در دست دشمن است، بهترین راه خنثی سازی تحریمهاست که امیدوارم این روند ادامه یابد و در کنارش رونق اقتصادی صورت گیرد. در نطق تنفیذ هم آقای پزشکیان اشاره به گسترش سفره مردم داشت که امیدواریم این راه ادامه یابد.

رضوانی بیان کرد: معتقدم سیاست تعدیل از روزی که در کشور آغاز شده است بر مبنای گرانی برخی کالا‌ها و ثابت ماندن برخی کالا‌های دیگر است، نباید دنبال شود. اینکه هزینه‌های مردم را گران کنیم، اما درآمدهایشان افزایش نیابد، سیاست شکست خورده است. راه حل ما باید بومی باشد و تقلیدی از نسخه‌های دیکته شده صندوق بین المللی پول و بانک جهانی نباشد.

او تاکید کرد: اگر افزایش قیمتی صورت می‌گیرد باید درآمد‌های مردم هم افزایش یابد. نه اینکه افزایش قیمت‌ها بر اساس نسخه تجویزی دیگران باشد.  

عضو هیات علمی دانشگاه گفت: در حال حاضر هرگونه افزایش قیمتی باعث اوج گیری مجدد تورمی خواهد شد که نسبتا مهار شده است. امیدوارم دولت آینده بنا برمصالح کشور شکل بگیرد و توفیقاتی در حل مشکلات کشور داشته باشد و راه‌های رفته در گسترش دیپلماسی ادامه یابد و به معنای واقعی با دنیا ارتباط داشته باشیم، نه صرفا یک کشور خاص را به معنای دنیا تعبیر کنیم.