در بخشی از این نامه با اشاره به هزینه های کوتاه مدت و بلندمدت واردات خودروی کارکرده به کشور، اثرات منفی واردات خودروی کارکرده به کشور لیست شده است:

عدم اطلاع از سابقه این خودروها

عدم اطمینان از پاس کردن استانداردهای ۸۵ گانه

عدم دسترسی به قطعات یدکی اصلی

تنوع بالای خودروهای کارکرده

نبود نمایندگی خدمات پس از فروش

خروج ارز جهت تامین قطعات یدکی

واردات طولانی مدت قطعات این خودروها

به اعتقاد انجمن صنایع همگن قطعه سازان، کاهش انگیزه تولیدکنندگان داخلی برای تحقیق و توسعه، نبود نظارت بر قیمت گذاری خودروهای کارکرده و عدم ایجاد فضای تجاری عادلانه به دلیل قیمت گذاری دستوری خودروهای داخلی از دیگر آسیب هایی است که در اثر واردات خودروهای کارکرده ایجاد خواهد شد.

اعضای انجمن صنایع همگن قطعه سازان خودرو معتقدند در صورت واردات خودروی نو به جای خودروی کارکرده، خودروهای مالکین فعلی به عنوان خودروی دست دوم در داخل کشور عرضه می شود و فضای رقابتی در بازار خودرو تسهیل می شود.

در نامه این انجمن تاکید شده که در صورت عدم توجه به این موارد، صنعت داخل با چالش روبرو خواهد شد.

به گزارش رکنا، سوالی که می توان از این انجمن پرسید این است که سازمان استاندارد وقتی موافق واردات خودرو است و تمام مسئولیت هایی که ذیل این سازمان است را پذیرفته است، آیا باز هم جای نگرانی است؟

آنچه مشخص است سالیان سال است که صنعت خودروی کشور به دلیل انحصاری بودن و عدم رقابتی بودن با چالش هایی روبرو است که راه حل برون رفت از آن واردات خودرو است.

از دلایل این وضعیت و عقب ماندگی صنعت خودرو در ایران می توان به موارد زیر اشاره کرد که اغلب آن به دلیل ممنوعیت واردات خودروهای نو و کارکرده ایجاد شده است:

*ضعف مدیریت در شرکت های خودروسازی که اغلب ملاک و معیار انتخاب آنها بر اساس تخصص و تجربه نبوده

*دور زدن قوانین و استانداردهای سازمان ملی استاندارد و کم کاری بازرسان کنترل کیفیت در شرکت های خودروسازی

*انحصار در صنعت خودروسازی و قطعه سازی

*عدم توجه قطعه سازان به کیفیت و کم فروشی در اغلب موارد

*نبود سازمان متولی و ناظر مشخص و شفاف در صنعت خودرو ( زیرا سفره ای است که همه سر آن نشسته اند)

*دولتی و سیاسی بودن این صنعت از صدر تا ذیل

*عدم بهره کافی از دانش فنی متخصصان داخلی

*فرسودگی و قدیمی بودن خطوط تولید خودرو به شکلی که با یک پلتفرم دهها مدل خودرو با اسم ها و آپشن های بی کیفیت تولید شده است

* اصل کمیت است و نه کیفیت. در این شرایط به جای اینکه به ارتقای سطح کیفی محصولات شرکت های موجود اندیشیده شود، پای شرکت هایی مثل زرماکارون و شیرین عسل هم به میان آمده است. شرکت هایی که با وعده وعید ها و سروصدا به این بازار آمدند اما هیچ خبری از آنها نیست.

بررسی دلایلی از این دست نشان می دهد که وضعیت کنونی صنعت خودرو در ایران، نه تنها بحث امروز بلکه در دوران پیشاتحریم ها هم وجود داشته و بعد از دهه ها فعالیت خودروسازان همچنان در بر یک پاشنه می چرخد و کیفیت محصولات نه تنها بهتر نشده بلکه بدتر هم شده است و مردم هم مانده اند بین انتخاب های بد و بدتر، زیرا اساسا اراده تغییر در آنها وجود ندارد و از بازار انحصاری و شرایط تحریم ها نهایت استفاده را می کنند و محصولات بی کیفیت خود را با رنگ و لعابی ظاهری به مردم می فروشند.

مساله دیگر این است که تمام هشدارهایی که انجمن تخصصی صنایع همگن، نیرو محرکه و قطعه سازان خودرو در نامه قید کرده است شامل خودروهای داخلی و مونتاژی هم می شود، بنابراین به نظر می رسد نگرانی این انجمن جای دیگری است که مسئولین کشور باید به خوبی به آن واقف باشند.