در حال حاضر، یک مطالعه روی میلیون‌ها نفر به رهبری یک موسسه آموزشی در بوستون، ماساچوست دریافته است که قرار گرفتن مزمن در معرض ذرات ریز آلاینده هوا (PM۲.۵) و دی اکسید نیتروژن (NO۲) ممکن است خطر ابتلا به سرطان‌های غیر ریه مانند سرطان روده بزرگ و پروستات را در افراد مسن افزایش دهد. با این حال، آنها ارتباطی با خطر سرطان آندومتر نداشتند.

محققان اظهار کردند حتی جوامعی که هوای به ظاهر تمیز دارند نیز از خطر ابتلا به سرطان مصون نیستند. ارتباط قابل‌توجهی بین قرار گرفتن در معرض این دو آلاینده و خطرات ایجاد سرطان حتی در سطوح آلودگی کمتر از دستورالعمل‌های اخیر سازمان بهداشت جهانی شناسایی شد.

نویسنده اصلی این مطالعه اظهار کرد که یافته‌های ما از احتمال بیولوژیکی آلودگی هوا به‌عنوان یک عامل خطرناک در توسعه سرطان‌های خاص پرده برداشت و ما را یک قدم به درک تأثیر آلودگی هوا بر سلامت انسان نزدیکتر کرد.

قرار گرفتن طولانی‌مدت در معرض آلودگی هوا می‌تواند باعث بیماری‌های مزمن تنفسی، بیماری‌های قلبی عروقی و سرطان ریه شود و اثرات کوتاه‌مدت می‌تواند شامل سوزش چشم، بینی و گلو، تنگی نفس و واکنش‌های آلرژیک باشد.

آلودگی هوا تهدیدی مهم برای سلامت، اکوسیستم و اقتصاد جهانی است با این حال، از طریق تلاش در کنترل انتشار، نظارت بر کیفیت هوا و آموزش عمومی می‌توان اثرات آلودگی هوا را کاهش داد و محیط پاک‌تر و سالم‌تر را ارتقاء داد.

چالش‌های ناشی از آلودگی هوا ضروری هستند اما با یک تلاش متحد جهانی، غیرقابل عبور نیستند.

این مطالعه در مجله Environmental Epidemiology منتشر شده است.