مشاهدات جیمزوب از این سیاره حلقه دار، که در ۲۵ ژوئن ۲۰۲۳ گرفته شده است، پاکسازی و پردازش شده است و منظره ای تماشایی از حلقه های با شکوه زحل را به ما می دهد که در تاریکی طلایی می درخشند.

در مقابل، قرص زحل در تصویر جدید کاملاً تاریک است، فاقد نوارهای ابری مشخص است و قهوه ای کم رنگ به نظر می رسد.

این به دلیل طول موج هایی است که جیمزوب با آن جهان را می بیندْ، مادون قرمز نزدیک و میانی. این طول موج های نور معمولاً با چشم غیرمسلح انسان نامرئی هستند، اما می توانند چیزهای زیادی را آشکار کنند.

برای مثال، انتشار حرارتی – مرتبط با گرما – تحت سلطه طول موج های مادون قرمز است. هنگامی که سعی می کنید در مورد آنچه در داخل یک سیاره پیچیده شده در ابرهای ضخیم و مات می گذرد، بیاموزید، مطالعه دمای آن روش ارزشمندی برای انجام آن است.

برخی از عناصر و فرآیندهای شیمیایی نیز نور مادون قرمز ساطع می کنند. بنابراین، دیدن سیارات منظومه شمسی در طول موج‌هایی خارج از محدوده باریکی که دید ما پذیرفته است، می‌تواند چیزهای بیشتری را در مورد آنچه که در حال وقوع است به ما بگوید.

در تصویر گرفته شده از زحل، مشاهدات شامل فیلترهایی بود که نور سیاره را کم می‌کرد، در حالی که به نور حلقه‌ها و قمرها اجازه می‌داد تا به شدت بتابد.

تیمی به سرپرستی سیاره‌شناس لی فلچر از دانشگاه لستر در بریتانیا می‌توانند حلقه‌ها و قمرهای زحل را با جزئیات بیشتری مطالعه کنند. آنها امیدوارند ساختارهای حلقه ای جدید و به طور بالقوه حتی قمرهای جدیدی را که به دور غول گازی می چرخند شناسایی کنند. تصویر بالا سه قمر زحل، دیون، انسلادوس و تتیس را در سمت چپ سیاره نشان می دهد. دیسک سیاره اگرچه کم نور است، اما اطلاعاتی در مورد تغییرات فصلی زحل نشان می دهد.

نیمکره شمالی به پایان تابستان ۷ ساله خود می رسد، اما منطقه قطبی تاریک است. در همین حال، جو اطراف لبه‌های دیسک روشن به نظر می‌رسد که می‌تواند نتیجه فلورسانس متان، یا درخشش هیدروژن یا هر دو باشد. تجزیه و تحلیل بیشتر می تواند به ما بگوید که کدام.

مشتری اولین سیاره غول پیکری بود که تحت رصد جیمزوب قرار گرفت.

جزئیات شگفت انگیزی که در ابرهای متلاطم و طوفان های سیاره دیده می شود، شاید کاملاً تعجب آور نبود، اما ما همچنین با برخی از ویژگی هایی که به ندرت دیده می شوند، برخورد کردیم: شفق های دائمی که در قطب های مشتری می درخشند، در طول موج های نوری نامرئی، و حلقه های ضعیف مشتری.

ما همچنین دو قمر کوچکتر و کمتر شناخته شده سیاره به نام های Amalthea و Adrastea را با حباب های فازی از کهکشان های دوردست در پس زمینه دیدیم.

مشاهدات نپتون در نیمه دوم سپتامبر ۲۰۲۲ انجام شد. از آنجایی که نپتون بسیار دور است، تمایل دارد کمی نادیده گرفته شود. احتمالاً به دیدن تصاویر گرفته شده توسط وویجر ۲ هنگام عبور از ۱۹۸۹ عادت کرده اید. مشاهدات جیمزوب برای اولین بار در بیش از ۳۰ سال، نگاهی جدید به حلقه های زیبای غول یخی انداخت.

اورانوس نیز بسیار دور است، اما همچنین عجیب و غریب است. اگرچه این بسیار شبیه به نپتون است، اما رنگ های این دو سیاره کمی متفاوت است، که چیزی شبیه یک رمز و راز است، و اورانوس نیز به طرفین منحرف شده است، که توضیح آن نیز چالش برانگیز است.

مشاهدات جیمزوب که در آوریل ۲۰۲۳ منتشر شد، این معماها را حل نمی کند، اما ۱۱ ساختار از ۱۳ ساختار سیستم حلقه باورنکردنی اورانین و یک درخشش جوی غیرقابل توضیح بر روی کلاهک قطبی سیاره را آشکار کرده است.

جیمزوب در مورد جهان اولیه حرف های زیادی برای گفتن دارد.

منبع: sciencealert