علی باقری در گفت‌وگو با ایسنا درباره مفهوم وفاق ملی و کارویژه آن، اظهار کرد: وفاق را می‌شود به «هم مساله‌ای نگاه‌ها، رویکردها و جناح‌های سیاسی مختلف» تلقی کرد؛ یعنی با وجود اختلاف نظرها بتوان درباره موضوعاتی که اولویت کشور است، «هم‌مساله» شد و راهبردهای مشترکی را اتخاذ کرد. بر اساس این تعریف از وفاق، پیش و بیش از اینکه به میزان مشارکت مدیریتی جناح‌های مختلف سیاسی برای اداره کشور معطوف شویم، باید متمرکز شویم که مسائل اصلی کشور  کدام‌ها هستند و پس از یافتن آن مسائل، به دنبال ایجاد رویکردهای مشترک برای مواجهه با این مسائل شویم. به نظر من این مسیر می‌تواند ما را به وفاق برساند.

وی در ادامه چنین ابراز عقیده کرد: البته در این مسیر با یک آسیب مواجه شده‌ایم و موضوع بااهمیت وفاق ملی به چینش مدیریت‌های اجرایی و سیاسی و میزان مشارکت و سهم‌بندی جناح‌های سیاسی فروکاسته شد. این آسیب می‌تواند موضوع وفاق را از ریل خود خارج کرده و به لایه سطحی انتخاب مدیران محدود کند. در این زمینه سیاستگذاری و راهبرد عملیاتی مشخصی وجود نداشت و در بخش‌هایی از بدنه اجرایی کشور، مفهوم وفاق و توافق‌سازی ما به ازای مناسبی در شکل‌گیری مدیریت اجرایی پیدا نکرد و مجموعه‌های کارآمدی شکل نگرفت و شاید این ضرورت پیدا شود که در آینده نزدیک تجدیدنظری در این بخش‌ها انجام شود.

این فعال سیاسی اصلاح‌طلب با بیان اینکه برای تحقق وفاق ملی در چند ماه گذشته در سطوح عالی نظام گام‌های خیلی خوبی برداشته شده است، خاطرنشان کرد: در ابتدای شروع دولت چهاردهم، رهبر انقلاب موفقیت دولت را موفقیت همه دانستند. به نظر من به اندازه کافی به این جمله طلایی و راهبردی رهبری پرداخته نشد در حالیکه این جمله بستر تحقق وفاق ملی را آماده کرد. جلوه‌های این وفاق را هم در سیاست خارجی مخصوصا در انتخاب رویکرد نظام در مواجهه با مخاطرات و چالش‌های منطقه‌ای به خوبی می‌توانیم مشاهده کنیم. انتخاب رویکرد همزمان تعامل با دنیا و نشان دادن اقتدار در دفاع از تمامیت ارضی کشورمان جلوه این رویکرد بود. اگرچه رویکرد تعامل با دنیا هنوز نتایج ملمومسی به همراه نداشته است اما پالس‌هایی دیده می شود که توافق‌سازی برای حل مسائل کشور در این حوزه در سطوح بالا خوب پیش رفته است.

باقری در پایان با اشاره به مشکلاتی از جمله ناترازی‌ها در انرژی یا مساله ارز، اظهار کرد: برای حل این مشکلات یک توافق فرابخشی و فرادولتی در جهت اجرای سیاست‌های دولت وجود دارد و یک روح همبسته دیده می‌شود. چگونگی استقرار کابینه و تهیه بودجه مستعد واگرایی بود، اما در بهترین شکل و با تفاهم و عقلانیت به نتیجه رسید.

انتهای پیام