گروه دفاعی پایگاه اطلاع رسانی اخبار فارسی به نقل از خبرگزاری تسنیم– روز گذشته نیروهای مسلح یمن با شلیک موشک بالستیک «فلسطین ۲»، تل آویو در سرزمین‌های اشغالی را با موفقیت هدف قرار دادند.

دو روز پیش نیز انصارالله یمن با شلیک یک فروند موشک دیگر از همین نوع، موفق شده بود تل آویو را هدف قرار دهد.

تصاویر منتشر شده از این عملیات‌ها نشان می‌دهد موشک‌‌های یمنی به راحتی موشک‌های رهگیر سامانه‌های پدافندی رژیم صهیونیستی را پشت سر گذاشته و اهداف مورد نظر خود را مورد اصابت قرار می‌دهند.

اما آنچه در این عملیات‌ها باید به آن توجه کرد این است که رژیم صهیونیستی پس از اجرای موفق عملیات وعده صادق ۲ ایران،‌ علاوه بر سامانه‌های پدافندی خود، سامانه تاد آمریکایی را هم برای تقویت ساختار پدافند ضد موشکی در سرزمین‌های اشغالی مستقر کرد.

استقرار سامانه تاد آمریکایی در اسرائیل در حالی رخ داد که خود آمریکایی‌ها هم سامانه‌ای برای مقابله با موشک‌های هایپرسونیک و مانور پذیر در اختیار ندارند و بر اساس گزارش کنگره آمریکا، وزارت دفاع این کشور تا سال ۲۰۳۴ به چنین سامانه‌ای دست پیدا نخواهد کرد.

سایت دیفنس نیوز سال گذشته در گزارشی عنوان کرد که وزارت دفاع آمریکا به کنگره این کشور گزارش داده
آنها قادر نخواهند بود تا سال ۲۰۳۴ به سامانه پدافندی برای مقابله با موشک‌های هایپرسونیک دست یابند

جمع بندی عملیات‌های موشکی صورت گرفته توسط ایران و یمن در کنار برخی عملیات‌های پهپادی نشان‌ می‌دهد ساختار پدافند هوایی رژیم صهیونیستی با ضعف‌های جدی مواجه است و کمک گرفتن از کشورهای عضو ناتو،‌ همپیمانان منطقه‌ای و حتی استقرار سامانه‌های آمریکایی هم نتوانسته به آنها کمکی بکند.

رژیم صهیونیستی از سال ۲۰۰۷ به بعد با تغییرات اساسی در ساختار پدافند هوایی خود و ایجاد شبکه یکپارچه پدافندی، راهبرد خود در مقابله با حملات جنگنده‌های کشورهای عربی را به مقابله با راکت‌های و موشک‌های بالستیک ایران و گروه‌های مقاومت تغییر داد و سامانه‌های پدافندی متعددی هم برای دستیابی به این راهبرد طراحی و تولید کرد که معروف‌ترین آنها، سامانه‌های گنبد آهنین،‌ فلاخن داود و پیکان هستند.

سامانه گنبد آهنین و اصابت راکت‌های فلسطینی به یک پالایشگاه در نزدیکی این سامانه

سامانه فلاخن داود

موشک‌های آرو ۳ که برای مقابله با موشک‌های بالستیک طراحی شده‌
اما در مقابل موشک‌های مانوردهنده موفق نبوده‌ است

در سال‌های اخیر، سامانه گنبد آهنین که برای مقابله با راکت‌های گروه‌های مقاومت طراحی شده بود موفقیت‌هایی در مقابل راکت‌های دست ساز مقاومت فلسطین بدست آورد اما در مقابل راکت‌های پیشرفته‌تر حزب‌الله لبنان که از سرعت بیشتری برخوردار بودند مانند قبل کارآمد نبود.

در این بین، سامانه‌ پیکان در سه نسخه و اساساً برای مقابله با موشک‌های بالستیک طراحی و تولید شد که هم اکنون سامانه آرو ۲ و ۳ در سرزمین‌های اشغالی عملیاتی است. اما در جریان عملیات‌های دوگانه وعده صادق و همچنین شلیک موشک‌های بالستیک فلسطین۲ توسط یمن سامانه پیکان نتوانست در مقابل موشک‌های بالستیک ایران و یمن حرفی برای گفتن داشته باشد و به همین دلیل هم اسرائیلی‌ها دست به دامن آمریکایی‌ها شدند تا سامانه تاد را به خدمت بگیرند.

پرتابگر سامانه ضد موشکی تاد

دلیل ضعف ساختار پدافندی رژیم صهیونیستی اما به یک ایراد قدیمی بر می‌گردد. در جریان جنگ ۳۳ روزه و جنگ‌های پس از آن اسرائیل نشان داد در حوزه دفاعی یگ کام عقب‌تر از تهدیدات قدم بر می‌دارد. زمانیکه که تلفات زرهی آنها در جنگ ۳۳ روزه بالا رفت، به فکر تولید سامانه دفاع فعال تانک افتادند و یا درست در زمانیکه در همین جنگ با تهدیدات راکتی و موشکی مواجه شدند به فکر تحول در ساختار پدافندی‌شان افتادند.

اما آنچه از دید صهیونیست‌ها پنهان مانده بود،‌ توانایی طراحی تهدیدات جدید توسط ایران و جبهه مقاومت بود. بر همین اساس و با شناخت درست از راهبرد جدید پدافندی رژیم صهیونیستی و همچنین توانایی‌های سامانه‌های پدافند ضدموشکی آن، جمهوری اسلامی ایران و به تبع آن جبهه مقاومت علاوه بر ایجاد تغییرات در تاکتیک‌های و تکنیک‌های بکارگیری تسلیحات،‌ روند توسعه و ساخت تسلیحات جدید برای عبور از سپرهای ضد موشکی و پدافندی را در پیش گرفتند.

اساس تجهیز موشک‌های قدیمی به سرجنگی‌های مانور پذیر که برای اولین مرتبه در رزمایش پیامبر اعظم(ص) ۱۷ از آن رونمایی شد و پس از آن طراحی و تولید موشک‌های مجهیز به کلاهک مانوردهنده با سرعت هایپرسونیک در همین راستا بوده است.

موشک‌های قدر مجهز به کلاهک جدید در رزماش پیامبر اعظم(ص) ۱۷

از سوی دیگر استفاده از پهپادهای انتحاری و ریزپرنده‌ها بخصوص در حوزه رزم زمینی و برای درگیری با سطوح تاکتیکی دشمن نیز بخش دیگری از راهبرد جدید ایران و جبهه مقاومت بوده است.

این راهبرد علاوه بر جبهه مقاومت در سایر جنگ‌ها نیز امتحان خود را پس داده است به طوریکه هم اکنون ریز پرنده‌ها و موشک‌های بالستیک مانوردهنده به چالشی جدی برای سامانه‌های پدافندی تبدیل شده‌اند و بعضا خود این سامانه‌ها نیز به طعمه این آنها بدل می‌شوند.

در حقیقت سرعت بالا و مانوردهی سرجنگی موشک دو فاکتور مهمی هستند که موجب می‌شود سامانه‌های ضد موشکی قادر به رهگیری و انهدام موشک مهاجم نباشند و این موضوع مساله مهمی است که توجه تمامی ارتش‌های دنیا را به خود جلب کرده است و تا کنون سامانه پدافندی که بتواند این مشکل را حل کند طراحی نشده است. البته اخیرا کشور فرانسه طراحی سامانه‌ای برای مقابله با موشک‌های هایپرسونیک را آغاز کرده اما این سامانه هنوز در مرحله تحقیق و توسعه است و تا عملیاتی شدن راه طولانی در پیش دارد.

اما در شرایط فعلی و در واقعیت، وقتی تنها یک تیر موشک که از فاصله حدود ۲۰۰۰ کیلومتری شلیک شده و سامانه‌های اسرائیلی با کمک ناوگان آمریکا در دریای سرخ و کمک دیگر همپیمانان زمان کافی برای رهیگری آن داشته‌اند با موفقیت از در تل آویو فرود می‌آید، نشان دهنده آن است که ساختار پدافندی اسرائیل تنها در مقابل تهدیدات قدیمی و راکت‌های ابتدایی و سبک فلسطینی قابلیت پاسخگویی دارد و در مقابل تهدیدات نوین کاری از دستش برنمی‌آید.

موشک فلسطین ۲

در چنین وضعی در صورتیکه رژیم با حملات پرتعداد موشکی مواجه شد قطعاً دچار خسارات‌ فراوانی خواهد شد که تبعات آن می‌تواند تا مدتها دامنگیر آنها باشد.

هزینه‌های نظامی اسرائیل از ۲۰۱۸ تا ۲۰۲۲ یکسال قبل از طوفان الاقصی

این در حالی است که رژیم صهیونیستی در سال ۲۰۲۲ چیزی در حدود ۲۳ میلیارد دلا یعنی حدود ۸۰ درصد درآمد نفتی ایران هزینه ارتش خود کرده است. اما در مقابل ایران و جبهه مقاومت با هزینه بسیار پایین‌تر توانسته‌اند، علاوه بر غلبه بر پدافند اسرائیل از سد پدافند ضد موشکی آمریکایی‌ هم بگذرند.

انتهای پیام/