به گزارش پایگاه اطلاع رسانی اخبار فارسی به نقل از خبرگزاری ایسنا؛ ۱۶ آذر سال ۱۳۳۲ وقتی دانشجویان دانشگاه تهران در اعتراض به برقراری روابط سیاسی مجدد با دول انگلستان و آمریکا که حدود چهار ماه پس از واقعه کودتای ۲۸ مرداد همان سال اتفاق افتاد، در مقابل توپ و گلوله های رژیم مستبد شاه قرار گرفتند شاید تصورش را هم نمی کردند سرآغاز جنبشی در کشور می شوند که تار و پودش با نام دانشجو گره خورده است، امروز که ۷۱ سال از این حادثه خونین می گذرد، دانشجویان با برگزاری مراسم های مختلف ضمن گرامیداشت یاد و نام سه شهید دانشکده فنی دانشگاه تهران(مصطفی بزرگ‌نیا، احمد قندچی و مهدی شریعت رضوی)، با صدای بلند مطالبات خود را در عرصه های مختلف دانشجویی، سیاسی، اقتصادی، اجتماعی و… فریاد می زنند و اعلام می کنند جنبش دانشجویی مشمول گذشتن تاریخ نمی شود، بلکه زنده هست و با تار و پود دانشگاه عین شده است. بنابراین هر روز قوی تر، رساتر و جسورانه تر از گذشته راه شهدای دانشجو را ادامه می دهند و از مسئولان مطالبه گری خواهند کرد.
در واقع «۱۶ آذر» روز دانشجو را می‌توان روز جوش‌وخروش دانشجویان در دانشگاه دانست،دانشجویان دانشگاه‌های کشور در این روز با برگزاری برنامه های مختلف همواره بر طبل مطالبه‌گری و کنش فعال دانشجویی می‌کوبند و برای بزرگداشت این روز مراسم های مختلفی برگزار می‌کنند.
به مناسبت فرا رسیدن روز دانشجو، پایگاه اطلاع رسانی اخبار فارسی به نقل از خبرگزاری دانشجویان ایران(ایسنا) سراغ تعدادی از دانشجویان دانشگاه های تهران رفت تا نقطه نظرات آنها در خصوص اهمیت فعالیت تشکل های دانشجویی و شرایطی که امروز با آن مواجه هستند را جویا شود.
در این رابطه یکی از دانشجویان شورای صنفی دانشگاه صنعتی شریف در گفت و گویی با ایسنا می گوید: متاسفانه بسیاری از مطالبات دانشجویی محقق نمی شود و به شعاری بر روی پوسترها و یا سخنرانی های مناسبتی خلاصه شده است. دلیل آن را نمی توان صرفا به مسئولان مرتبط کرد. چرا که برای تحقق مطالبه‌گری دانشجویان در وهله اول باید آگاهی آنها نسبت به خودشان افزایش یابد؛ به اعتقاد من اعضای مرکزی برخی از تشکل‌های دانشجویی هنوز به نقش خود واقف نیستند چه برسد به اینکه بخواهند این نقش را به دانشجویان منتقل کنند.
*مطالبات ریشه ای دانشجویان مبارزه با مفاسد و رانت ها است
این دانشجو می گوید: بارها با دانشجویان دانشگاه در رابطه با اثرگذاری قشر دانشگاهی در جامعه صحبت کرده‌ایم؛ برخی از آنها از نقشی که می‌توانند در جامعه ایفا کنند بی‌خبر بوده‌اند؛ بنابراین نمایندگان و اعضای تشکل‌های دانشجویی باید در وهله اول از نقش خود به خوبی آگاه شوند و سپس این نقش را به دانشجویان منتقل کنند. با این وجود امروز اغلب دانشجویان مطالبات به حقی دارند؛ مطالبات ریشه‌ای دانشجویان مبارزه با مفاسد و رانت‌ها است اما متأسفانه این مطالبات تحت تأثیر جوهای رسانه‌ای به سمت دیگری کشیده شده است.
دبیر سابق انجمن اسلامی دانشگاه علامه طباطبایی نیز در زمینه مطالبات امروز دانشجویی به ایسنا می گوید: امروز نقش دانشجو در تحولات اجتماعی و سیاسی بسیار کمرنگ شده است؛ این در حالی است که دانشجویان به عنوان یکی از محورهای اصلی، نقش مهم در انقلاب ۱۳۵۷ و جنگ تحمیلی داشتند. اگر چه درگیر شدن جنبش‌های دانشجویی با خیل عظیمی از این ضعف‌ها و تلاش برای رفع آنها، فضای علمی را تحت تاثیر قرار داده و باعث شده که این جنبش‌ها تا حدودی از فضای منطقی و استدلالی دور شوند و بخشی از رسالت خود را از دست بدهند.
*نقش جنبش های دانشجویی در حل مشکلات جامعه چیست؟
وی سپس به نقش دانشجویان و جنبش های دانشجویی در حل مشکلات جامعه اشاره می کند و می افزاید: در برخی از حوادث و اتفاقات شاهد هستیم اکثر راهکارهایی که ارائه می‌شود از بدنه دانشگاه و بدنه نخبگانی کشور است؛ البته ممکن است در مقطعی به این راهکارها اهمیت داده نشود اما پس از روبه رو شدن با معضلات بیشتر، کاربردی بودن این راهکارها مورد توجه قرار می‌گیرد.
این دانشجو تاکید می کند: در حال حاضر جنبش‌ها و تشکل‌های دانشجویی از آنچه که در اوایل انقلاب شاهد آن بودیم فاصله گرفته است زیرا این جنبش‌ها و تشکل‌ها از فضای علمی و منطقی دور شده‌اند. ضمن اینکه در برخی از دولت‌ها شاهدتحت فشار قرار دادن جنبش‌های دانشجویی بوده‌ایم.
*باید آستانه تحمل تشکل های دانشجویی را بالا ببریم
این فعال دانشجویی تاکید می کند: باید در تشکل های دانشجویی آستانه تحمل را بالا ببریم، اگر نتوانیم همدیگر را تحمل کنیم نمی توانیم در سطح کلان تاثیر گذاری نخواهیم داشت، مردم هم به این نتیجه رسیده‌اند که درگیری های حزبی هم چیزی عاید کشور نکرده است.
او با اشاره به اینکه رهبر معظم انقلاب در دیدار اخیر با دانشجویان فرمودند که “دانشجویان به مسائل منطقه ای نیز ورود پیدا کنند”، گفت: باید دانشجویان بینش خود را در ارتباط با مسائل بین المللی افزایش دهند. بنابراین هدف جنبش داشجویی، بیداری دانشجو است، فعالیت سیاسی باید به کف دانشگاه بیاید، متاسفانه یک سری از مسئولین خواهان این هستند که فعالیت سیاسی در بین خواص باشد و در عرصه دانشگاه هیچ فعالیت سیاسی نباشد، این یعنی سیاسی کاری! این برخلاف خواسته رهبر معظم انقلاب است.
*دانشجویان شرایط را بدون وابستگی جناحی تحلیل کنند
این دانشجو می افزاید: دانشجو باید شرایط موجود را بدون وابستگی های جناحی تحلیل کرده و این تحلیل را به کف جامعه وارد کند، دانشجو باید مطالبه گر بوده و بدون سیاسی کاری به بیداری بپردازد. درس و تحصیل اهمیت بسزایی در زندگی دانشجویی دارد ولی دانشجو باید به عنوان عنصر اصلی انقلابی جامعه باقی بماند.
وی ادامه داد: متاسفانه در سال‌های اخیر اکثر دانشجویان رغبتی به فعالیت‌های تشکیلاتی ندارند، یکی از دلایل این امر به رفتار دولت‌های مختلف در ارتباط با جنبش دانشجویی بر می گردد.
در ادامه یکی دیگر از فعالان بسیج دانشجویی دانشگاه علم و صنعت در گفت و گویی با ایسنا می گوید: تحلیل وضعیت موجود جنبش دانشجویی نیازمند تحلیل وضعیت فعلی دانشگاه‌هاست، افزایش جذب دانشجویان به مراکز آموزش عالی در سال های اخیر بدون پشتوانه و ظرفیت سازی در این دانشگاه ها و حذف و جلوگیری از فعالیت برخی تشکل های دانشجویی در دولت های مختلف تاثیر بسزایی در به رکود درآمدن جو دانشگاه داشته است.
*بین تشکل های دانشجویی فرق گذاشته می شود
او ادامه می دهد: متاسفانه بعضا با شرایطی مواجه هستیم که بین تشکل های دانشجویی فرق گذاشته می شود، یک تشکلی می تواند سخنرانی برگزار کند، کرسی برگزار کند، مناظره دانشجویی برگزار بکند، ولی تشکل دیگر نمی‌تواند.
این دانشجو در بخش دیگری از صحبت های خود به خطرات کم رنگ شدن فعالیت تشکل های دانشجویی اشاره می کند و می گوید: معتقدم وجود تشکل ها، به دلیل عدم توسعه یافتگی بروز می‌یابد، در کشورهای توسعه یافته تشکل های دانشجویی وجود ندارد چون سیستم سیاسی و فکری جامعه طوری است که دانشجویان یا در احزاب و یا بنیاد ها و غیره کار می کنند، در کشور ما هنوز این بستر فراهم نشده و تشکل های دانشجویی فعالیت می کنند.
*علل بی رونقی فعالیت تشکل های دانشجویی
او همچنین عدم گرایش دانشجویان به جنبش دانشجویی را ریشه در دوران مدرسه و آموزش و پرورش ناقص می خواند و می افزاید: دانشجویان در بدو ورود هیچ دیدی در خصوص جنبش دانشجویی ندارند. این در حالی است که اغلب این بی رغبتی را به عملکرد دولت ها نسبت داده می شود اگر چه این خود می تواند یکی از عوامل موثر در رونق فعالیت های دانشجویی باشد. اما تا کی قرار است عدم رغبت دانشجو به فعالیت های تشکیلاتی را به دولت قبل ربط بدهیم، دانشجوی ورودی سال ۹۵ چه ذهنیتی می تواند از فضای مدیریتی دانشگاهی دوران دولت قبل داشته باشد؟ من فکر می کنم باید به دنبال دلایل ریشه ای و عمیق باشیم.
این فعال دانشجویی یادآور می شود: باید به این پرسش پاسخ دهیم که برای جذب دانشجو به فعالیت های تشکیلاتی چه کرده ایم. تشکلی که وجودش برای دانشگاه ضرر و زیان است و به هدف اصلی دانشگاه که علم و علم آموزی است، نیز ضربه می‌زند، چه نفعی برای دانشگاه دارد. جنبش دانشجویی فراتر از مطالبه‌های سیاسی، مطالبه‌های اجتماعی نیز باید داشته باشد، در طول تاریخ جنبش دانشجویی، حفظ منافع ملی و مذهبی آرمان‌های ماندگار جنبش دانشجویی بوده است.
بنا بر اعتقاد این دانشجو، تشکل‌ها نوعی رابط میان دانشجویان و مسئولان به شمار می‌آیند و باید صدای قشر دانشجو باشند بنابراین فعالیت‌های این تشکل‌ها باید به گونه‌ای نمود پیدا کند که عموم دانشجویان به آنها اعتماد کرده و مطالبات خود را از طریق تشکل‌ها به گوش مسئولان برسانند.
*جنبش های دانشجویی بعد از ۷۱ سال
او می گوید: استکبار ستیزی روح واقعی ۱۶ آذر ماه است، چیزی که در جنبش دانشجویی بعد از ۷۱ سال ماندگار شده همین روحیه استکبار ستیزی است. البته ناگفته نماند که در طول سال‌های اخیر، برخی تشکل‌ها روند رو به رشدی دارند، هم در نیروسازی و هم در دفاع از ارزش‌ها پیشرو هستند.
این دانشجو با اشاره به فراز و نشیب‌های پیش روی جنبش‌های دانشجویی در طول سال‌های گذشته گفت: با وجود تمام این فراز و نشیب‌ها آنچه به جنبش‌های دانشجویی هویت می‌بخشد، رسالت استکبارستیزی و ضد سلطه بودن این جنبش‌هاست.
در ادامه یکی دیگر از فعالان دانشجویی دانشگاه امیرکبیر با انتقاد از مشکل مالی دانشجویان در شرایط امروز جامعه به ایسنا می گوید: متاسفانه تحولات امروز سیاسی کشور نه تنها جامعه بلکه وضعیت مالی دانشجویان را نیز بیش از پیش با چالش مواجه کرده است. طبیعتا مشکل مالی می تواند حرکت علمی کشور را متوقف کند.
*مشکلات اقتصادی دانشجویان
در ادامه یکی از اعضای شورای صنفی دانشگاه تهران به مشکلات اقتصادی دانشجویان اشاره می کند و به ایسنا می گوید: هزینه های سنگین خرید لوازم الکترونیک، خرید بسته های اینترنتی ،خرید کتاب، هزینه های روزمره دانشجو … باعث نا امید شدن دانشجو از تحصیل شده است. با وجود اعلام سازمان جهانی بهداشت. مسئولان دانشگاه برنامه ای برای مشکلات دانشجویان ندارند. سئوال من این است که واقعا چرا ….هچ کسی به دانشجو و مشکلاتشان توجه نمی کند.
این دانشجوی سال چهارم دانشگاه تهران در ادامه تاکید می کند: شرایط اقتصادی جامعه به گونه ای است که دوران دانشجویی را برای همه سخت تر کرده است حتی دانشجویان دوره روزانه هم شرایط مناسبی ندارند. اما در این بین مشکلات دانشجویان رشته‌های فنی و مهندسی به دلیل پرخرج‌تر بودن رشته خود و نبود بازار کار مشکلات بیشتری دارند، ممکن است این امر برخی از این دانشجویان را از ادامه تحصیل باز دارد؛ چرا که توانایی تأمین هزینه‌های تحصیل خود را ندارند.
به گزارش پایگاه اطلاع رسانی اخبار فارسی به نقل از خبرگزاری ایسنا؛ دانشجوی امروز بی تردید سبک زیستی متفاوتی نسبت به دیروز دارد. اگر چه نگاهش به خود، به جامعه و جهان خود از جنس نگاه پیشینیانش نیست؛ اما همچنان دانشجوست. دانشجویی که در زیر همین لایه های متفاوت زندگی همچنان در پی فراهم آوردن فضایی است که قدرت انتخابش بالا باشد، حقوقش به رسمیت شناخته شود، تحمیل و تحکم بر حوزه عمومی و حریم خصوصی او سایه نیندازد، دانشگاهش فضایی چندصدایی و نه تک صدایی باشد، خود در تصمیم سازی ها مشارکت داشته باشد نه اینکه صرفا مجری تصمیمات بالاسری ها باشد و …
از این رو بر دانشجو است که نگذارد، صدایش بلرزد و بجای به دست گرفتن تریبون های آزاداندیشی و مطالبه گری به زیرزمین ها و کافی نت ها پناه ببرد. همچنان که محمد زینالی اُناری کارشناس ارشد علوم اجتماعی در این رابطه می گوید؛ دانشجوی امروزی، رسالت آن را دارد که در کنار حراست از صدای خود، از جامعه‌ای را که در این انقلاب شیرین پیرو صدای او بوده مراقبت کرده و آن را در رویارویی با دام انگاره هایی که با تفکر، رسالت و آرمان های دانشجو جور نیستند، تنها نگذارد. اما شناسایی و حفظ این صدای گسسته و چند رشته‌ای، خود نکته ای است که باید دانشجو به خصوص بعد از فارغ التحصیلی به پیگیری آن بپردازد و بداند این صدایی که در دانشگاه سرداده است، چه بوده است و قرار بود چه بشود؟.
مبادا بعد از دانشگاه، این صدا رها شده و به یک آواز دوران دانشجویی تبدیل شود! مبادا کسانی که نشریات دانشجویی می خوانند، نشریات دوران فراغت را به دست نگیرند. مبادا کسانی که در دانشگاه سیاسی می شوند، بعداً بگویند ما را با سیاست کاری نیست! مبادا دانشجویانی که به دنبال دانش هستند، کارفرمای دانش شوند و مبادا دانشجویان راز نخوانده، اسیر رمز شوند. جنبش دانشجویی، ندای آگاهی است و صدای دانشجو، پر از آگاهی و تعقلی که قرار است به درون جامعه حرکت کند. این صدای این دوران است صدایی که عقل و خرد را از دانشگاه به همه مردم کشور توزیع می کند و آنها را بیننده که نه، خواننده صداهای پر همدلی در کشور می‌کند.
انتهای پیام
