به گزارش پایگاه اطلاع رسانی اخبار فارسی به نقل از خبرگزاری ایسنا، در سال ۲۰۲۳، یک پیام رمزگذاری شده از مریخ به زمین ارسال شد. پس از گذشت بیش از یک سال، این سیگنال فرازمینی‌ِ شبیه‌سازی شده سرانجام رمزگشایی شد.
به نقل از اسپیس، مدارگرد ردیاب گاز اگزومارس آژانس فضایی اروپا(ESA) این سیگنال را در ماه مه ۲۰۲۳ به عنوان بخشی از «یک نشانه در فضا» (A Sign in Space) که یک پروژه هنری چند هفته‌ای به رهبری دانیلا دی پائولیس(Daniela de Paulis)، به سوی ما پرتاب کرد. این پروژه به عنوان آزمایشی برای بررسی انواع روش‌های رمزگشایی سیگنال‌هایی که ممکن است به عنوان بخشی از تلاش‌های جستجوی هوش فرازمینی شناسایی شوند، انجام شد.
پس از یک سال، یک پدر و دختر آن سیگنال را رمزگشایی کردند. طبق بیانیه آژانس فضایی اروپا، کن و کلی شافین(Ken and Keli Chaffin) پس از «پیگیری شهود خود و اجرای شبیه‌سازی‌ها برای ساعت‌ها و روزها» توانستند پیام را رمزگشایی کنند.
قبل از اینکه سیگنال بیگانه شبیه‌سازی شده بتواند رمزگشایی شود، ابتدا باید از داده‌های سیگنال رادیویی خام استخراج می‌شد. به لطف گروهی متشکل از ۵۰۰۰ شهروند دانشمند، این کار تنها ۱۰ روز طول کشید. اما این بخش آسان کار بود.
بیش از یک سال طول کشید تا این پدر و دختر سیگنال را رمزگشایی کنند. آژانس فضایی می‌گوید که آنها در نهایت دریافتند که «حاوی حرکت» است و ممکن است اطلاعاتی در مورد تشکیل سلولی یا حیات داشته باشد. اما رمزگشایی یک سیگنال لزوما به این معنی نیست که می‌توان آن را درک کرد.
اکنون که پیام رمزگشایی رمزگشایی شده است، شهروندان دانشمندانی مانند شافین باید تلاش برای تفسیر محتوای آن و یافتن معنای احتمالی در آن را آغاز کنند.
این هدف کلی پروژه «یک نشانه در فضا» است. دی پائولیس در بیانیه‌ای در سال ۲۰۲۳ در توصیف این پروژه گفت: دریافت پیامی از یک تمدن فرازمینی تجربه‌ای عمیقا دگرگون کننده برای همه نوع بشر خواهد بود.
«نشانه‌ای در فضا» فرصت بی‌سابقه‌ای را برای تمرین و آمادگی برای این سناریو از طریق همکاری‌های جهانی فراهم می‌کند، و یک جستجوی بی‌پایان برای معنا را در همه فرهنگ‌ها و رشته‌ها تقویت می‌کند.
تفسیر پیامی که منشا واقعی آن بیگانه‌ها باشند می‌تواند بسیار بسیار سخت‌تر باشد، اگر این اتفاق بیفتد. هر پیام شبیه‌سازی شده‌ای مانند پیامی که از مدارگرد گازی ردیابی اگزومارس به زمین ارسال می‌شود توسط انسان‌ها ایجاد شده است و بنابراین تجسمی از نحوه مشاهده ما از جهان است.
همه‌ی ایده‌های ما در مورد زبان، داده‌ها، اطلاعات و ارتباطات ریشه در نحوه عملکرد فیزیک روی زمین، نحوه درک اندام‌های حسی انسان از جهان اطراف ما، چگونگی تکامل زبان‌های انسانی و غیره دارد. در یک سیاره فراخورشیدی که دارای حیات است، صرفا به این دلیل که ما هرگز آن را پیدا نکرده‌ایم یا تجربه نکرده‌ایم، تصور اینکه چگونه همین فرآیندها ممکن است عمل کنند، کار دشواری است.
همانطور که می‌دانیم، ارتباطات بیگانه ممکن است بیشتر شبیه مجموعه‌ای از بوها یا حرکات انبوهی از برگ‌ها در باد باشد تا هر چیزی که به عنوان زبان تشخیص دهیم. با این حال، جستجو باید از جایی آغاز شود. چنین پروژه‌هایی، آزمایش‌های مفیدی را برای برنامه‌ریزی چگونگی واکنش ما به تشخیص سیگنال رادیویی واقعی بیگانگان ارائه می‌دهند.
انتهای پیام
