به گزارش پایگاه اطلاع رسانی اخبار فارسی به نقل از خبرگزاری ایسنا، با تبدیل شدن رقابت ژئوپلیتیکی به یک مسابقه جهانی جدید در مدار زمین و ماه و مشارکت بالای بخش خصوصی برای همگام شدن با شرکت «اسپیس‌ایکس»(SpaceX) متعلق به «ایلان ماسک»(Elon Musk)، سازمان‌های فضایی جهان این هفته در میلان گردهم می‌آیند.
به نقل از فست کمپانی، «کنگره بین‌المللی فضانوردی»(IAC) از سال ۱۹۵۰ تاکنون، رویدادی برای دانشمندان، مهندسان، شرکت‌ها و رهبران سیاسی کشورهای فعال در حوزه فضا بوده است تا در آن بتوانند درباره همکاری حتی در زمان تشدید تنش بین قدرت‌های جهانی صحبت کنند.
نشست امسال، دو رقیب اصلی یعنی آمریکا و چین را زیر یک سقف قرار خواهد داد اما آژانس فضایی روسیه که یک قدرت قدیمی در حوزه فضا به شمار می‌رود، حضور رسمی در این نشست نخواهد داشت.
تقریبا همه ۷۷ کشور عضو «فدراسیون بین‌المللی فضانوردی»(IAF) زیرمجموعه کنگره بین‌المللی فضانوردی در این نشست شرکت خواهند داشت تا درباره چیزهایی گفت‌وگو کنند که انتظار دارند تاثیر زیادی را بر اکتشاف ماه و ائتلاف روبه‌رشد ناسا با کشورهای زیرمجموعه پروژه «آرتمیس»(Artemis) و نیاز مبرم اروپا به دسترسی مستقل بیشتر به فضا داشته باشد.
«کلی موری»(Clay Mowry) رئیس فدراسیون بین‌المللی فضانوردی گفت: ۷۱۹۷ چکیده فنی برای کنگره فرستاده شده است و ۳۷ درصد مقالات توسط دانشجویان و متخصصان جوان ارائه خواهد شد. این هیجان‌انگیزترین زمان در حوزه فضا از زمان ماموریت‌های «آپولو»(Apollo) در دهه ۱۹۶۰ است.
انتظار می‌رود «بیل نلسون»(Bill Nelson) مدیر ناسا در فدراسیون بین‌المللی فضانوردی از راهبرد این آژانس فضایی برای استفاده از شرکت‌های خصوصی به منظور جایگزینی ایستگاه فضایی بین‌المللی قدیمی پس از بازنشستگی در سال ۲۰۳۰ حمایت کند. این آزمایشگاه علمی که بیش از دو دهه قدمت دارد -به رغم درگیری‌های روی زمین- نمادی از دیپلماسی فضایی است که بیشتر توسط آمریکا و روسیه هدایت می‌شود.
ناسا که میلیاردها دلار در برنامه آرتمیس خود سرمایه‌گذاری کرده، علاقه‌مند است تا حضور خود را در مدار پایین زمین برای رقابت با ایستگاه فضایی «تیانگونگ»(Tiangong) چین حفظ کند. ایستگاه فضایی تیانگونگ به مدت سه سال به طور مداوم فضانوردان چینی را در خود جای داده است.
آمریکا و چین در حال رقابت برای فرود آوردن اولین انسان در دهه جاری از زمان آخرین ماموریت آپولو آمریکا در سال ۱۹۷۲ هستند. این دو قدرت فضایی سعی دارند با کشورهای شریک خود در ارتباط باشند. آنها برای برنامه‌های قمری خود به شرکت‌های خصوصی تکیه می‌کنند و اهداف فضایی آژانس‌های فضایی کوچک‌تر را در این مسیر شکل می‌دهند.
کنگره بین‌المللی فضانوردی در حالی برگزار می‌شود که پارلمان ایتالیا تصویب اولین چارچوب قانونی این کشور را برای صنعت فضایی آغاز کرده است تا قوانین و مسئولیت‌هایی را برای سرمایه‌گذاری‌های خصوصی در این بخش تعیین کند. «آدولفو اورسو»(Adolfo Urso) وزیر صنعت ایتالیا گفت: این قوانین، اکوسیستم ملی را راهنمایی می‌کنند که چگونه به اهداف خود برسد و استفاده از فضا را به یک روش پایدار و سودمند محقق کند.
ایتالیا که از بزرگترین کمک‌کنندگان به آژانس فضایی اروپا به شمار می‌رود، اخیرا متعهد شده است تا مبلغ ۷.۹۸ میلیارد دلار را تا سال ۲۰۲۶ برای پروژه‌های ملی و اروپایی اعطا کند.
ظهور فناوری‌های فضایی مخرب، رقابت خصوصی تحریک‌شده توسط اسپیس‌ایکس و تنش‌های ژئوپلیتیکی، اروپا را وادار کرده است که اولویت‌های خود را برای پرتاب‌گرها و ماهواره‌ها دوباره ترسیم کند.
اسپیس‌ایکس و موشک «فالکون ۹»(Falcon 9) آن مورد اعتماد بسیاری از کشورهای غربی برای دسترسی به فضا هستند و کشورهایی مانند آمریکا را تشویق می‌کنند تا فضاپیماهای جدید و موشک‌های مقرون‌به‌صرفه‌تری را ارائه دهند. همچنین، شبکه اینترنتی روبه‌رشد «استارلینک»(Starlink) اسپیس‌ایکس، این شرکت را به بزرگترین اپراتور ماهواره‌ای جهان تبدیل کرده است.
اروپا پس از وقفه یک ساله، دسترسی بدون سرنشین به مدار را دوباره با پرواز آزمایشی موشک «آریان ۶»(Ariane 6) خود در ماه ژوئیه به دست آورد اما ظرفیت‌ها به دلیل قطع روابط با روسیه که موشک‌های «سایوز»(Soyuz) آن نقش کلیدی برای قاره داشتند، محدود شده است.
صنعت ساخت ماهواره اروپا نیز با فشارهای فزاینده‌ای روبه‌رو خواهد شد زیرا بازاری که زمانی برای ماهواره‌های سفارشی و بزرگ زمین‌ایستای آن پررونق بود، با فشار شدید شبکه‌های ماهواره‌ای در مدار پایین زمین مانند شبکه استارلینک روبه‌رو است.
شرکت ایتالیایی «لئوناردو»(Leonardo) یکی از میزبانان این رویداد یک‌هفته‌ای، خواستار راهبرد جدیدی برای بخش فضایی شده است که شرکت فرانسوی «تالس»(Thales) شریک سرمایه‌گذاری آن و شرکت «ایرباس»(Airbus) رقیب اصلی آنها در تولید ماهواره را در بر می‌گیرد.
استراتژیست‌های اروپایی معتقدند که فضا یک بازار جهانی است و واداشتن شرکت‌های اروپایی به حفظ انتخاب در همان منطقه، تصویر بزرگ‌تری را از رقابت جهانی ارائه می‌دهد.
انتهای پیام
