به گزارش گروه فرهنگی پایگاه اطلاع رسانی اخبار فارسی به نقل از خبرگزاری دانشجو، کتاب «منجی به دنیا آمده است؛ اثبات میلاد حضرت مهدی (عج) و رد مخالفان» به قلم سیدابوالحسن سادات اخوی در ۲۳۰ صفحه و در ۵۰۰ نسخه از سوی انتشارات نیک معارف به چاپ رسیده است که در فصل اول به شهادت و رفع استبعاد امامت در خردسالی توسط اهل تسنن پرداخته، در فصل دوم نظر مذاهب اهل تسنن درباره متواتر بودن احادیث مهدویت و شخص حضرت مهدی (عج) را آورده، در فصل سوم به دلایل حس گرایان و نکاتی همچون غیب به عنوان اساس دیانت، غیبت پیامبران پیشین و رفع استبعاد طول عمر پرداخته و در فصل‌های چهارم تا ششم به نظرات برخی روشنفکران شیعه، خاورشناسان و بهائیان پرداخته است.

در مقدمه کتاب آمده است: شیعه با بهره مندی از برهان‌های عقلی و آموزه‌های آفتاب گون سنت، بر این باور است که زمین هیچ گاه از حجتی معصوم که از طرف خدا انتخاب و نصب می‌شود، خالی نمی‌ماند و این حقیقت در کتاب‌های الهی پیشین نیز آمده است. در این کتاب به بررسی و پاسخ شبهات ۶ گروه عمده از امام زمان ستیزان و تشکیک کنندگان در میلاد ایشان می‌پردازیم که عبارتند از اکثریت اهل سنت، عارفان و صوفیان پیرو اندیشه مولوی رومی، حس گرا‌ها از میان مسلمانان، برخی به اصطلاح روشنفکران تحول خواه در شیعه، برخی خاورشناسان و بابیان و بهائیان. (صفحه ۱۹)

نویسنده درباره حس گرایان نوشت: یک گروه دیگر از منکران میلاد و وجود امام زمان (عج) کسانی از میانان مسلمانان شیعه و سنی هستند که بیش از اندازه بر حس و تجربه تکیه دارند. آنان نمی‌توانند بنا بر مبانی حسی خود بپذیرند فردی وجود داشته باشد که اولا با چشم سر دیده نمی‌شود و در این حال امامت و رهبری انسان‌ها را بر عهده دارد و ثانیا عمر طولانی غیرمتعارف مثل هزار ساله داشته باشد. (صفحه ۷۹)

برخی خاورشناسان نیز اعتقادی به وجود امام زمان ندارند که نویسنده درباره آن‌ها نوشت: مقالاتی تحت عنوان سیر تحول آرای مستشرقان درمورد مهدویت به چاپ رسیده است. این مقالات دیدگاه نویسندگان غربی درباره مهدویت را به چهار دوره زمانی تقسیم می‌کند؛ دوره اول از سال ۱۸۲۸ تا ۱۹۴۵ میلادی، دوره دوم از ۱۹۴۶ تا ۱۹۷۸، دوره سوم از ۱۹۷۹ تا ۲۰۰۰ و دوره چهارم از ۲۰۰۱ تا امروز. با توجه به این که پرداختن به نظرات همه خاورشناسان از حوصله کتاب حاضر خارج است، در اینجا بیشتر به مقاله دوره اول که مرتبط با میلاد امام عصر (عج) است، پرداخته می‌شود و شبهات دوره‌های بعدی نیز بیشتر، تکرار شبهات خاورشناسان مقدم است. (صفحه ۱۶۲)