به گزارش اخبار فارسی و به نقل از ساینس الرت، صاحبان ساعت‌های هوشمند و گجت‌های تناسب اندام ممکن است با دانستن این نتیجه تحقیق اخیر دیگر نخواهند از این ابزار استفاده کنند: یک مطالعه جدید نشان داده است که ۹۵ درصد از ۲۰ بند ساعت هوشمند مختلف که مورد آزمایش قرار گرفته‌اند، آلوده به باکتری‌هایی هستند که می‌توانند باعث بیماری شوند.

تیم تحقیقاتی از دانشگاه آتلانتیک فلوریدا، گونه‌های بالقوه بیماری‌زای استافیلوکوک، انتروباکتری‌ها (مانند اشریشیا کلی) و سودوموناس را آزمایش کردند که همگی می‌توانند تحت شرایط خاصی باعث عفونت شوند.

با این حال، در نوع بند مورد استفاده تفاوت‌هایی وجود داشت: نوارهای پلاستیکی بیشترین باکتری را روی خود داشتند، در حالی که نوارهای فلزی آزمایش شده (به ویژه طلا و نقره) عملا عاری از باکتری بودند.

نوادیوتو اسیوبو، دانشمند زیست‌شناس از دانشگاه آتلانتیک فلوریدا می‌گوید: «مچ‌بندهای پلاستیکی و لاستیکی ممکن است محیط مناسب‌تری برای رشد باکتری‌ها فراهم کنند، زیرا سطوح متخلخل و ساکن تمایل به جذب باکتری‌ها دارند.

در حالی که تحقیقات نشان داده است که ساعت‌های مچی و موارد مشابه می‌توانند منابع بالقوه عفونت در بیمارستان‌ها باشند، تحقیقات کمی در مورد جزئیات چگونگی نگهداری میکروب‌ها در مواد مختلف در فضاهای غیربیمارستانی و عمومی انجام شده است.

باکتری‌هایی که در این مطالعه برای آنها آزمایش شده‌اند، از شایع‌ترین باکتری‌هایی هستند که در بدن و محیط یافت می‌شوند. در شرایط مناسب (یا بهتر است بگوییم نامناسب برای ما)، آن‌ها می‌توانند منجر به بیماری‌هایی مانند آبسه، ذات‌الریه و سالمونلا شوند.

هیچ تفاوت قابل توجهی بین شرکت‌کنندگان مرد و زن در این مطالعه وجود نداشت، اگرچه فعالیت‌های انجام شده در نتیجه موثر بود: مچ‌بندهای ورزشکاران دارای بالاترین سطح باکتری استافیلوکوک بودند.

این مطالعه به یک ناهنجاری در روال‌های معمول بهداشتی ما اشاره می‌کند: در حالی که ساعت‌ها و سایر پوشیدنی‌ها در بیشتر یا تمام طول روز استفاده می‌شوند، ما به ندرت به تمیز کردن آن‌ها فکر می‌کنیم.

اسیوبو می‌گوید: «کمیت و طبقه‌بندی باکتری‌هایی که روی مچ‌بندها یافتیم نشان می‌دهد که نیاز به تمیز کردن منظم این سطوح وجود دارد. حتی در تعداد نسبتا کم، این پاتوژن‌ها از نظر بهداشت عمومی اهمیت دارند. مهم‌تر از هر چیز، تاثیر این باکتری‌ها روی سلامت میزبان‌های دارای نقص ایمنی، نشان‌دهنده اهمیت ویژه تمیز کردن منظم این سطوح توسط کارکنان مراقبت‌های بهداشتی و سایر افراد در محیط‌های بیمارستانی است.»

محققان همچنین چند ماده تمیزکننده مختلف را آزمایش کردند تا ببینند کدامیک موثرتر است: اسپری ضدعفونی کننده با مارک لیزول، مخلوط ۷۰ درصد اتانول (از نوعی که اغلب در بیمارستان‌ها استفاده می‌شود) و سرکه سیب، مخلوطی طبیعی‌تر.

از نظر دفع باکتری‌ها، اسپری لیزول و مخلوط اتانول ۹۹.۹ درصد از باکتری‌ها را در عرض ۳۰ ثانیه در تمام مواد از بین برد، اما  سرکه سیب در برابر همه انواع باکتری قوی نبود و برای کار به زمان بیشتری نیاز داشت.

محققان امیدوارند که کار آن‌ها آگاهی عمومی را درباره نیاز به تمیز کردن گاه‌به‌گاه ابزارهای پوشیدنی افزایش دهد. این در مورد سایر ابزارهایی که به طور منظم هر روز با پوست ما در تماس هستند صدق می‌کند.

اسیوبو می‌گوید: «سایر وسایلی که به طور بالقوه در انتقال باکتری و ایجاد عفونت موثرند، مانند هدفون یا تلفن‌های همراه هم باید به طور مشابه مورد مطالعه قرار گیرند.»

این تحقیق در «Advances in Infectious Diseases» منتشر شده است.