رسانه‌های اسرائیلی گزارش دادند که ارتش این رژیم در حمله روز جمعه به بیروت که منجر به شهادت سید حسن نصرالله، دبیرکل حزب‌الله شد، از ۸۵ بمب موسوم به «سنگر شکن» استفاده کرد.

به گزارش الجزیره، این بمب‌ها بین ۲۰۰۰ تا ۴۰۰۰ پوند (۹۰۷ تا ۱۸۱۴ کیلوگرم) وزن دارند و طبق گزارش‌ها پس از اینکه قانونگذاران آمریکایی در سال ۲۰۲۰ ادعا کردند که اسرائیل به آنها نیاز دارد، توسط ایالات متحده به اسرائیل فروخته شده است.

روزنامه صهیونیستی هاآرتص در ۱۱ سپتامبر ۲۰۰۸ گزارشی مبنی بر امتناع آمریکا از ارسال بمب‌های سنگرشکن به اسرائیل منتشر کرد. آمریکا در آن زمان به این خاطر که این‌گونه بمب‌ها ممکن است در حمله هوایی احتمالی نیروی اسرائیل به تاسیسات هسته‌ای ایران مورد استفاده قرار بگیرد، صرف‌نظر کرد. اما با آغاز جنگ در غزه، اسرائیل از این بمب‌ها که در سال ۲۰۲۰ از آمریکا دریافت کرده بود، استفاده کرد.

رژیم صهیونیستی در اوایل ماه سپتامبر در حالی که منطقه المواصی در خان یونس را منطقه امن اعلام کرده و غیرنظامیان فلسطینی را تشویق به انتقال به آنجا کرده بود در نهایت در توحشی آشکار اقدام به بمباران این منطقه و وارد آوردن تلفات سنگین به غیرنظامیان کرد. این رژیم در این حمله از بمب‌های سنگر شکن استفاده کرد که ۶۰ شهید و ده‌ها زخمی بر جای گذاشت. شدت این توحش به حدی بود که در نهایت کشور‌های غربی نیز مجبور به محکوم کردن آن شدند. استفاده از این بمب‌ها گودال‌های ۹ متری در این منطقه ایجاد کرد.

به گفته کارشناسان سازمان ملل، اسرائیل بیش از ۲۵۰۰۰ تن مواد منفجره را در منطقه محاصره شده غزه رها کرده است، گزارش شده است که مهمات زمینی به طور گسترده توسط اسرائیل در حملات به نوار غزه در اواخر سال ۲۰۲۳ استفاده شده است.

تولید بمب‌های سنگرشکن

پس از آغاز جنگ اول خلیج فارس (سال ۱۹۹۱) و حملات آمریکا به عراق، نیروی هوایی آمریکا متوجه شد که بمب‌های ضد استحکامات برای انهدام سنگر‌های زیرزمینی مناسب نیستند و همین جرقه‌ای شد که بمب‌های سنگر شکن جی بی یو ۲۸ تولید شود. وزن این بمب‌ها در ابتدا ۹۰۰ کیلوگرم بود که بعد‌ها تا دو برابر نیز افزایش یافت.

گفته می‌شود در آزمایشات اولیه این بمب‌ها تا ۶.۵ متر در بتن و تا ۳۰ متر در زمین عادی نفوذ کرده است. بمب‌های سنگر شکن دارای بدنه‌ای سنگین و مقاوم هستند که معمولاً از فولاد قوی یا مواد دیگر با قدرت بالا ساخته شده‌اند تا بتوانند در سازه‌های مستحکم نفوذ کنند. مکانیسم عملکرد آنها به این صورت است که پس از رها شدن از هواپیما، با سرعت زیاد به سطح برخورد کرده و قبل از انفجار، به عمق مورد نظر نفوذ می‌کنند. سپس بمب پس از نفوذ به عمق کافی یا در نزدیکی هدف منفجر می‌شود و تخریب بیشتری نسبت به یک بمب معمولی به همراه دارد. این انفجار زیر سطح زمین می‌تواند تخریب بزرگی را در زیرساخت‌ها ایجاد کند.

استفاده از بمب‌های با قدرت تخریب بالا در مناطق پرجمعیت بر اساس کنوانسیون ژنو غیرقانونی است، زیرا خطر تلفات گسترده و بی رویه وجود دارد.

ترجمه و گردآوری: پورکند