به گزارش گروه فرهنگی پایگاه اطلاع رسانی اخبار فارسی به نقل از خبرگزاری دانشجو، ۱۷فوریه (۲۸بهمن) در حقیقت سالروز شروع دبیرکلی سیدحسن نصرالله بر حزب الله لبنان است. ۱۶فوریه ۱۹۹۲ روزی است که رژیم صهیونیستی سیدعباس موسوی، دومین دبیرکل حزب‌الله لبنان را به‌همراه همسر و فرزندش ترور کرد. آن‌ها با هلی‌کوپتر به کاروان خودرویی سیدعباس شلیک و همه کاروان را قتل‌عام کردند. از آن روز به بعد بود که سیدحسن نصرالله به‌عنوان دبیرکل گروه نوپا ولی با انگیزه حزب‌الله لبنان انتخاب شد. پایگاه اطلاع رسانی اخبار فارسی به نقل از خبرگزاری فارس به همین مناسبت در گزارشی به مواضع و مدیریت سید‌حسن نصرالله در طول ۳۰سال گذشته نگاهی انداخته است. به گزارش این خبرگزاری در ۲۸بهمن ۱۳۷۰، رژیم صهیونستی تصور می‌کرد با شهادت دبیرکل حزب‌الله لبنان، این گروه شیعی به انتهای خط می‌رسد، حال آنکه با شهادت سید عباس، جهان با فرمانده جوانی آشنا شد که رژیم اسرائیل در خواب هم تصور نمی‌کرد

سید حسن جوان و راهی پرخطر

فارس در ادامه به نقل از مرحوم حسین شیخ‌الاسلام می‌گوید: وقتی سیدعباس موسوی شهید شد و خبر شهادتش به ایران رسید، از طرف آقا دستور آمد هیئتی برود تا ببینند چکار می‌شود کرد. در منزل شیخ صبحی [طفیلی] جلسه شورا تشکیل شد… سن شیخ صبحی از همه بیشتر بود و از طرفی ممکن بود خود ایشان مشکل بیافریند که مشکل هم آفرید که ان‌شاءالله خدا هدایتش کند و عاقبت به‌خیر شود. جلسه تشکیل شد و شورا به اتفاق، آقای سید حسن نصرالله را در ۳۲سالگی انتخاب کرد. فردا پیش از اینکه سیدعباس را به خاک بسپاریم، در مراسم آقای سیدحسن نصرالله به‌عنوان دبیرکل حزب‌الله سخنرانی کرد و بسیار هم قوی سخنرانی کرد. مراسم بسیار خاصی بود و همه ما هم حالت دیگری داشتیم و خدا لطف کرد که این وقفه نیفتاد. این را هم من از حضرت امام درس گرفته بودم که وقتی مسئولی شهید می‌شد، پیش از اینکه او را به خاک بسپارند، جانشین او را تعیین کرده بود.

نگاه مجله فرانسوی به فرمانده جوان حزب‌الله

نخستین بار نشریه فرانسوی مگزین بود که موفق شد ۲۸ نوامبر سال ۱۹۹۷ سید حسن نصرالله، دبیرکل حزب‌الله لبنان را راضی کند طی مصاحبه‌ای از زندگی شخصی‌اش صحبت کند. خبرنگار این نشریه فرانسوی در نخستین برخورد، او را چنین توصیف می‌کند: «مردی کاریزماتیک… کسی که دارای روحیه‌ای پولادین است… به راحتی با هر تهدید و خطری خود را وفق می‌دهد، خطرهایی که هر انسانی در برخورد با آن‌ها در همان لحظات اولیه کنترل خود را از دست می‌دهد… اما او چنین نبود… طبیعی است که اسرائیل در کمین او یا هر یک از اعضای خانواده‌اش باشد و در اولین فرصت اقدام به ترور وی یا هر یک از اعضای خانواده‌اش کند…».

شخصیت‌شناسی سیدحسن از نگاه پدر

سیدحسن نصرالله، فرزند بزرگ خانواده‌ای ۱۱نفره بود. سید عبدالکریم (پدر سیدحسن)، می‌گوید: «محله ما فقیرترین محله بیروت بود و ما در آنجا یک بقالی داشتیم… من چهار پسر داشتم که سیدحسن بزرگ‌ترین آن‌ها بود، اما به مغازه نمی‌آمد، چون دوست داشت درس بخواند و همه وقتش را درس می‌خواند، انگلیسی، عربی، فرانسه، علوم حوزوی… سید حسن به فوتبال علاقه داشت و گاهی برای فوتبال بازی کردن می‌رفت. با دوچرخه یا تاکسی؛ اما آموختن و یاد گرفتن برایش مهم‌ترین چیز بود. مثلاً یک خانم ارمنی مشتری مغازه‌مان بود و فقیر بود و نسیه می‌برد. سیدحسن از آن خانم خواست به جای پرداخت پول اجناس، به او انگلیسی یاد بدهد. بعد از مدتی آن خانم مرا دید و گفت: سید! قرار بود من به حسن انگلیسی یاد بدهم، اما حالا او انگلیسی را از من بهتر می‌خواند.»

شجره‌نامه سید حسن

نسب سیدحسن نصرالله و به طور کلی خاندان نصرالله به امام موسی کاظم(ع) می‌رسد. اسناد تاریخی قدیمی تأکید می‌کند خاندان نصرالله طی دوران حیات جدشان «سیّد ابراهیم المجاب بن سیّد محمد العابد بن الإمام موسی الکاظم» در سال ۲۴۷ هجری متولی بارگاه حسینی بوده و جد آن‌ها «ابو الفائز محمد» که خاندان به نام وی نام‌گذاری شده با سادات «آل طعمه»، «آل قفطون»، «آل ضیاء الدین»، «آل تاجر»، «آل مساعد» و «آل محمد أمین» پسر عم بوده‌اند.

همچنین اجداد سید، نسل اندر نسل مسئول و ناظر بر بارگاه حسینی بوده و دارای املاک و مستغلاتی در منطقه «عین التمر» و داخل «کربلاء» منطقه «الحسینیه» بوده‌اند که اسناد تاریخی آن همچنان موجود بوده و تاریخ آن به بیش از چهار قرن قبل بازمی‌گردد. افزون بر این «سید نصرالله الفائزی الحائری» جد سیدحسن در سال ۱۱۶۸هجری در استانبول به شهادت رسید، در حالی که از بارزترین شخصیت‌های علمی زمان خویش شمرده می‌شد و «علامه شیخ عبد‌الحسین امینی» در کتاب «شهداء الفضیله» خود صفحه ۲۱۵ اینچنین از سیدنصرالله الفائزی الحائری یاد می‌کند: «سید نصرالله بن حسین بن علی بن اسماعیل‌ الحسینی الموسوی الحائری معروف به شهید، کسی است که خدای باری تعالی در وجودش سعادت بهره‌مندی از علم و تقوا و شهادت را نهفته بود و از بزرگی و علو درجات در اصل و نسب سرآمد روزگار بود. او عالمی فقیه و سخنوری ادیب و شاعری آگاه به علوم زمانه خویش بود و کمتر کسی را می‌شد مانند وی یافت».