به گزارش پایگاه اطلاع رسانی اخبار فارسی به نقل از خبرگزاری ایسنا؛ همین هفته گذشته بود که عمر مدیریت سه ساله سید محمد مقیمی در دانشگاه تهران در نتیجه خانه تکانی های مدیریتی در آموزش عالی به پایان رسید. مدیری که حواشی او از همان روزهای آغازین مدیریت در دانشگاه شروع شد و تا چند روز پس از برکناری از این صندلی نیز ادامه داشت.

محمد مقیمی که از ۳۰ شهریور ۱۴۰۰ با برکناری محمود نیلی احمدآبادی و با حکم زلفی گل، وزیر وقت بر صندلی ریاست بزرگترین دانشگاه کشور نشست؛ در حالی که هنوز بیش از یکسال از عمر مدیریتی او باقی مانده بود، سومین رییس دانشگاهی بود که با حکم سیمایی صراف وزیر علوم برکنار و با صندلی ریاست این دانشگاه خداحافظی کرد.

هنوز چند روز از برکناری پرحاشیه ترین رییس دانشگاه تهران نگذشته بود که خبر استخدام حجاب بانان جدید در این دانشگاه، مجدد شیوه و نوع مدیریت مقیمی را بر سر زبان ها انداخت. بر این اساس نیما شایان، مدیر سابق روابط عمومی دانشگاه تهران طی گزارشی در قالب ۱۰ اپیزود در خصوص مهم ترین حواشی و پرسش های مطرح شده در طول سه سال مدیریتی در دانشگاه تهران توضیحاتی ارائه داد که انتشار برخی از این توضیحات خالی از لطف نیست.

*احکام انضباطی دانشجویان

 هیچ دانشجوی دانشگاه تهران به خاطر وقایع سال ۱۴۰۱ از دانشگاه تهران اخراج نشده است و تعداد کل احکام صادره انضباطی قطعی شده برای واقعه سال ۱۴۰۱ در دانشگاه تهران ۸۷ حکم بوده است. شرح احکام به این ترتیب بوده است. با این توضیح که احکام با عنوان تعلیقی به معنی این است که حکم اجرا نمی شود و تنها در صورت تخلف مجدد اجرا خواهد شد.

۱. احکام با عناوین تذکر و توبیخ : ۳۶ حکم (تذکر شفاهی ۲ نفر، تذکر کتبی درج در پرونده ۵ نفر، توبیخ کتبی و درج در پرونده ۲۹ نفر)

۲- محرومیت از امکانات رفاهی به صورت اجرایی و تعلیقی ۳ نفر (تعلیقی ۱ نفر و اجرایی ۲ نفر برای یک ترم)

۳. محرومیت از تحصیل بصورت تعلیقی ۲۳ نفر (۲۰ نفر یک ترم، ۳ نفر دو ترم)

۴- یک ترم محرومیت از تحصیل اجرایی ۱۹ نفر (۱۴ نفر یک ترم، ۵ نفر یک ترم اجرایی و یک ترم تعلیقی)

۵- دو ترم محرومیت از تحصیل اجرایی: ۵ نفر

۶- چهار ترم محرومیت از تحصیل اجرایی: ۱ نفر (برای صدور حکم به وزارت علوم معرفی شد و در وزارت حکم صادر شد).

*اساتید اخراجی

در مجموع در دوره سه ساله اخیر هیچ یک از اساتید دانشگاه تهران اخراج نشدند؛اما مواردی بودند که حتی پس از گذشت یک دهه از تدریس در دانشگاه تهران نتوانسته بودند استانداردهای لازم را برای ارتقا پیدا کنند و همچنان استادیار باقی مانده بوده و به دلیل رکود علمی، مشمول عدم تمدید قرارداد شدند.

حتی در مورد آذین موحد که بسیار گفته شد اخراج شده است، رئیس دانشگاه تهران اعلام کرد که «وقتی او ماهانه حقوق دریافت می‌کند، چگونه اخراج شده است؟!» طراحان سوژه اخراج اساتید آنقدر با اعتماد به نفس به تبلیغ این سوژه می‌پرداختند که رئیس دانشگاه تهران در گفتگو با یک خبرگزاری فراخوان داد که حاضر است با مدعیان اخراج مناظره کند و ده‌ها رسانه نیز آن را بازنشر دادند. در نهایت فقط ابراهیم بای سلامی حاضر به مناظره شد که مشروح آن را از شبکه تلویزیون اینترنتی دانشگاه تهران به نظاره بنشینید و خود قضاوت کنید.

* ماجرای بکاری گیری حجاب بانان

ماه‌های آغازین دوره مدیریتی سید محمد مقیمی در دانشگاه تهران هنوز فصل آموزش غیرحضوری به پایان نرسیده بود و دانشجویان از بالغ بر دو سال دانشجویی آنلاین فارغ نشده بودند. اما به پایان رسیدن این یکنواختی، مطالبه همه ذی‌نفعان بویژه دانشجویان و همچنین مسئولان بویژه رئیس‌جمهور شهید بود. ۱۴ فروردین ۱۴۰۱ اولین روز بازگشایی حضوری دانشگاه در پساکرونا بود که وزیر وقت علوم، تحقیقات و فناوری به همراه رییس دانشگاه تهران برای اعلام رسمی بازگشایی حضوری دانشگاه‌ها با حضور نمایندگان رسانه‌ها به بازدید از کلاس‌های درس پرداختند.

تصاویری که از آن بازدید منتشر شد، روایتگر یک تغییر فرهنگی بود، تغییری که از نظر وضعیت پوشش در سطح جامعه هم قابل ملاحظه بود. در کنار رتق و فتق مطالبات صنفی و رفاهی (خوابگاه و تغذیه و دیگر رفاهیات) که بیش از دو سال تعطیل شده بود و راه انداختن آنها هزینه و زمان و در یک کلمه، رفرش اساسی می‌خواست، حالا باید مطالبات فرهنگی از جنس اصلاح وضعیت پوشش‌ نامتعارف برخی دانشجویان که دیگر نمونه‌های آن انگشت‌شمار نبود، در دستور قرار می‌گرفت.

دانشجویان پس از بازگشایی حضوری، مدت زمان کوتاهی در حد نیمه یک ترم تحصیلی در دانشگاه حضور داشتند ولی در همین یکی دو ماه هم تصاویری نامطلوب از بی‌حجابی و بدحجابی و یا استعمال دخانیات از سوی برخی دانشجویان دختر در صحن دانشگاه حتی از سوی صداوسیما منتشر شد. این وضعیت نه برای مدیریت مستقر در دانشگاه و نه برای بخش قابل اعتنایی از دانشجویان و استادان دارای حساسیت بیشتر نسبت به مسائل فرهنگی، قابل پذیرش نبود.

معاونت فرهنگی و اجتماعی دانشگاه در فرصت تابستان به تدبیر برای آماده‌سازی گروه‌هایی از اساتید و دانشجویان در دانشکده‌های مختلف اقدام کرد که این اساتید و دانشجویان بدون دخالت مستقیم مدیریت دانشگاه بتوانند در فضایی دوستانه و صمیمانه بر فضای فرهنگی تاثیر بگذارند و شرایط از جمله وضعیت پوشش دانشجویی را مدیریت کنند. با وجود همه این تمهیدات اما سرعت تحولات اجتماعی و فرهنگی در جامعه، سریع‌تر از پیش‌بینی‌ها بود. حادثه ناگوار درگذشت مرحومه مهسا امینی در کنار طراحی یک جنگ شناختی نامنظم و چند لایه از سوی بدخواهان مردم و نظام ایران، شرایط را پیچیده‌تر و تمهیدات ارشادی نرمی که در تابستان طراحی شده بود را فاقد اثر کرد، چون مسئله چیز دیگری شده بود.

پس از حدود دو ماه التهاب در فضای دانشگاه و جامعه که حالا دیگر استانداردهای وضعیت پوشش حتی از قبل از آن نیز بیشتر فاصله گرفته بود، مدیریت این موضوع را سخت‌تر هم کرده بود. متر و معیاری باید به میان می‌آمد تا همه اعضای دانشگاه بر سر آن متعهد شوند. علاوه بر اعتقاد مدیریت دانشگاه بر ساماندهی وضعیت پوشش، اجرای سریع‌تر این ساماندهی در دانشگاه تهران به عنوان الگو، مورد مطالبه دغدغه‌مندان در خارج دانشگاه نیز بود.

رئیس دانشگاه تهران در یکی از جلسات شورای دانشگاه تهران که با حضور روسای دانشکده‌ها، پردیس‌ها و مراکز و موسسات وابسته به دانشگاه تهران برگزار شد، یک پروتکل سه مرحله‌ای برای مواجهه با بی‌حجابی پیشنهاد و تصویب کرد؛ پروتکلی که از تذکر تا مشاوره و در مرحله بعد احضار به کمیته انضباطی و اخطار و در نهایت صدور حکم انضباطی را شامل می‌شد. همچنین یک نظام‌نامه اخلاقی که بخشی از آن ناظر بر پوشش بود، در ورودی همه پردیس‌ها و دانشکده‌ها نصب شد.

این تدابیر هر چند بی‌تاثیر نبود؛ اما بیشترین تاثیر آن در کاهش فشارهای نهادها و دستگاه‌های مطالبه‌گر ساماندهی وضعیت حجاب در دانشگاه قابل مشاهده بود. چند مورد مواجهه‌های شخصی بین افرادی که از وضعیت حجاب در دانشگاه ناراضی بودند با دانشجویان بدحجاب ایجاد شده بود. این وضعیت نباید به صورت رهاشده، نادیده گرفته می‌شد؛ چون اقدامات سلیقه‌ای و سرخود می‌توانست هزینه‌های جبران‌ناپذیری به بار آورد. بالاخره مدیریت دانشگاه تهران به این جمع‌بندی رسید که به منظور ارتقای استانداردهای پوشش در شأن دانشگاه و جلوگیری از اقدامات سلیقه‌ای افراد غیرمسئول، جمعی از بانوان که تحصیلات آنها بیشتر در زمینه‌های روانشناسی و علوم حوزوی بود، در قالب گروهی با عنوان «ماد» بکار گرفته شوند تا با آرامش و مواجهه‌ای نرم و دوستانه و کارشناسی‌شده به دانشجویانی که دچار بی‌حجابی و بدحجابی هستند تذکر دهند و آنها را به جلسات مشاوره دعوت کنند. تاکید بر این بود که با جایگزینی این سازوکار به جای سازوکار انضباطی، با آرامش و به دور از هر گونه اصطکاک و روندهای ناخوشایند، ساماندهی وضعیت پوشش دانشجویی صورت گیرد.

با همه این تلاش‌ها، اکنون تدابیری که برای جلوگیری از بروز و گسترش هرج و مرج و برخوردهای سلبی در زمینه پوشش و حجاب در نظر گرفته شده بود، مورد هجمه قرار گرفته و تحت عنوان «استخدام حجاب‌بان» از سوی دبیر انجمن اسلامی دانشجویان دانشگاه تهران و علوم پزشکی تهران مورد تخطئه قرار گرفته است.

انتهای پیام